C'est la vie!

Het was een kleine domper afgelopen zaterdag. Na 27 keer onverslagen te zijn geweest, sloeg het noodlot tijdens de 28ste wedstrijd toe en moest AZ met een kater het veld verlaten. Ze hadden verloren met 2-1. Jammer was het, écht jammer, het was natuurlijk helemaal top geweest als ze toen meteen een feestje hadden kunnen bouwen. Maar, dat konden ze gelukkig zondag doen, zonder eerst te hoeven douchen, want de mannen werden gewoon "op de bank, voor de TV" in hun goeie pak, kampioen. Hoewel ik, geboren Amsterdamse, ben opgegroeid in Alkmaar, is Gaby meer Alkmaarder dan ik, ondanks het feit dat 'ie geboren en getogen Egmond-Binner is. Het huis van zijn opa en oma staat in de Hout en zij hadden hun achtertuin zowat in het oude AZ stadion. Naast het stadion lag de drafbaan en ook die werd door de familie Swaag elke week bezocht. En zo heeft Gaby dus zijn jonge jaren, als schoffie, al schooierend in de Hout doorgebracht, terwijl ik ergens in een woonwijk in Huiswaard gewoon braa...

Hoewel het "Goede Vrijdag" was, was er niet veel goeds aan, het leek een dag zonder eind. Gaby was bezig met een dakrenovatie. 's Ochtends vroeg leek alles voorspoedig te gaan en had hij goede hoop de klus eerder klaar te hebben alsdat de werkdag lang was. Helaas, er zat toch nog het een en ander tegen en in de middag kon hij zelfs nog "even" op en neer naar Vichy omdat er pannen te kort waren. Ik was ook naar Vichy. De meiden hadden nieuwe kleding en schoenen nodig en daarna zouden we nog boodschappen doen. Wel, dat klinkt heel normaal, maar met 2 meiden waarvan er 1 al lekker begint te puberen is dat geen simpele opgave. Na 3 schoenen winkels, waarvan we er 2 zelfs 2 keer hebben bezocht konden we de schoenen doorhalen op ons lijstje. Missie volbracht. Door naar een kledingwinkel. Aangezien mijn Hollandse meiden nou niet bepaald de Franse kledingmaat hebben die bij hun leeftijd of lengte past, moest alles ook gepast worden. Terwijl ik voor de één in de rekken a...

De kinderen hebben weer vakantie. Een NLse vriendin vroeg laatst: "Gaan jouw kinderen eigenlijk nog wel naar school? Het lijkt wel of ze altijd vakantie hebben!" Tja, dat gevoel heb ik soms ook. Na de kerstvakantie van 2 weken gingen ze 5 weken naar school, toen hadden we weer 2 weken vrij, en nu, na 6 weken school, hebben ze weer 2 weken vrij. Gelukkig is het mooi weer. Ze kunnen volop buiten spelen, maar zelfs dat gaat op den duur vervelen. Dus worden er vriendjes gebeld, met z'n vieren is het altijd leuker als met z'n tweeën. Er kwam een man uit een naburig buurtschapje langs met de vraag of iemand zijn hondje en twee ezeltjes hadden gezien, ze waren weggelopen. De vraag was een beetje vreemd vond ik, maar voor de kinderen was dit een geweldige uitdaging. "Mam, mogen we helpen zoeken?" Okee, het mocht, met de restricties dat ze binnen een half uur weer terug moesten zijn, ze niet ver weg mochten gaan, ze mijn mobiel meenamen voor je-weet-maar-nooit en dat...

Te vaak denk ik: nu even niet, eerst nog even dit, straks, geen tijd, telefoon, onverwacht bezoek en ga zo maar door. Maar, soms moet je er gewoon even de tijd voor nemen of er tijd voor maken. Alles aan de kant, deur op slot, hond en telefoon mee. Het is goed voor de gezondheid en het hoofd. Even alles loslaten, de natuur in je opsnuiven en genieten van het groen waar we middenin leven. Tijd voor een wandeling!!! Zo trok ik afgelopen donderdag de wandelschoenen aan voor een tocht naar La Cascade de la Pisserotte . Mijn moeder was er en die is dol op wandelen. Een dag zonder "frisse neus" komt in haar woordenboek niet voor. Omdat we niet de hele rondwandeling wilden doen (16 km/5 uur, tja zoveel tijd had ik nu ook weer niet) besloten we een gedeelte te lopen. Maarja, heen en weer terug lopen is natuurlijk niet zo leuk. We belden Rudolf van Aire Les Biefs en die had de oplossing: We zouden met de auto naar Les Biefs komen, een koppie doen en daarna zou hij zou ons naar La Cro...

De meiden gaan nu officieel met de schoolbus naar school. Eigenlijk gaan ze sinds half januari al mee met de car (op z'n Frans [kààr]). Ik was het op dat moment zo zat met een aantal personen/ouders op school en in het dorp dat ik geen zin meer had om elke dag "leuk en aardig" tegen deze mensen te moeten doen. De Conseil Générale was snel gebeld en na het invullen van wat formulieren mochten ze daags daarna meteen mee. Toen de meiden hier net naar school gingen vond ik het belangrijk voor de sociale contacten en het contact met de juffen om elke dag op school te komen. Nu heb ik contacten genoeg en met de meiden gaat het zo goed dat ik eigenlijk nooit meer voor uitleg naar de juf moet. Eigenlijk was het dus ook onzin om elke dag 20 km te rijden terwijl het allemaal gratis en veel makkelijker kan!!! Toen het nog niet officieel was moesten de meiden in- en uitstappen op Charguéraud, 1,5 km bij ons vandaan. 's Ochtends gingen we met de auto en 's middags was het go...

Mijn moeder zou een weekje komen. Gezellig! "Ik kom om 14h15 aan op Clermont-Fd, wie komt me halen???" We hadden besloten gezellig samen te komen. We zouden ruim op tijd weer in Châtel-Montagne kunnen zijn om de meiden uit school te halen en zo konden we het mooi combineren met bezoeken aan diverse groothandels en de wekelijkse boodschappen. Om 13h30 ging de telefoon van Gaby, we zouden juist vanuit Vichy weg gaan en de reis voortzetten naar Clermont. "Oh, da's niet zo mooi, oké dan, nou ik hoor het wel." hoorde ik mijn lief zeggen, en hij hing weer op. "Wat is er aan de hand???" vroeg ik. "Je moeder staat nog op Schiphol, ze belt ons later over hoe en wat, zij weet ook niet wat er aan de hand is." Later volgde er nog wat sms-jes. De vlucht van A'dam naar Clermont-Fd was geannuleerd. Alle pasagiers werden in een busje gepropt, want ze hadden ondertussen al een tijdje in het vliegtuig gezeten dat aan de grond bleef staan, zonder tekst of u...

Op zondag wordt er tot een uur of één doorgewerkt. Daarna een douche, apéro en gezellig eten. Dikwijls is dat met of bij vrienden maar lekker onderuit gezakt op de bank voor de TV komt ook dikwijls voor. Maar nu is het weer zover, de voorjaars klassiekers worden weer gereden. En er is maar 1 sport waar Gaby als het even kan voor thuisblijft en dat is wielrennen. De Tour de France vind ik leuk, zeker nadat ze afgelopen zomer bij ons passeerden. (zie berichten Tour de France) Maar die grauwe voorjaarswedstrijden, in de regen, over Waalse keitjes, blubber, gladheid en valpartijen, mist en kou stralen bijna door het TV-scherm onze warme woonkamer in, nee, die kunnen mij niet zo bekoren. Daarbij komt dat ik persoonlijk niet zoveel op heb met Mart Smeets. En aangezien Mart zo'n beetje de Godfather van het wielrennen is, tettert hij dus de hele zondagmiddag door de kamer, want op de een of andere manier kun je wielrennen alleen kijken als het geluid heel hard staat. Maargoed, mijn lief v...

Van de week zag ik bij " De Wereld Draait Door " dat de "Dikvoormekaarshow" waarschijnlijk weer terugkomt. De meningen zijn verschillend. De een denkt dat het nooit meer zo leuk kan worden alsdat het was en de ander ziet weer nieuwe mogelijkheden. Mij brengt het terug naar vroegere tijden. Ik was een jaar of 5, misschien 6 en we woonden nog "op de flat" in Alkmaar. Elke zaterdagmiddag, ik geloof zo tussen 1 en 2, zaten mijn ouders aan de radio gekluisterd. Voor mijn zusje en mij was het een beproeving, want we mochten tijdens deze radiouitzendingen GEEN geluid maken. Mijn ouders wilden namelijk niets missen van de grappen, stemmetjes en typetjes van André van Duin, Ferry de Groot en Corry van Gorp. Terwijl mijn ouders, vooral mijn vader, gierend van de lach in hun stoel zaten, liep ook de bandrecorder. Vele uitzendingen en dan vooral de liedjes werden opgenomen. Voor degene die niet weten wat een bandrecorder is, heb ik maar even een plaatje opgezocht . Te...

Onze kinderen zijn gezegend met een kantine op school. In Frankrijk is er eigenlijk op alle scholen de mogelijkheid om in een kantine te eten, maar de kwaliteiten zijn zeker niet allemaal gelijk. De grote scholen hebben vaak massale kantines waar je de "kleffe hap" aantreft, weinig variatie en een hoog vet en "flupjes" gehalte. In Châtel-Montagne is het zo gek nog niet. Er is een kokkin, Jacqueline, in dienst van de gemeente, die elke schooldag een verse 4-gangen maaltijd kookt. Er worden 1x in de week boodschappen gedaan bij de supermarkt in een nabij gelegen dorp en er wordt gekookt volgens de "schijf van 5". Er komen de lekkerste dingen op tafel, tenminste, dat vinden mijn kinderen, en Jacqueline vindt het ook belangrijk dat de kinderen alles leren eten en ook kennis maken met streeksproducten of traditionele Franse gerechten. Dit houdt in dat de kinderen ALLES moeten proeven en dat er ook bepaalde opvoedkundige aspecten bij komen kijken zoals bijvoorbe...

Oud en Nieuw ging dit jaar anders als verwacht. Voorgaande jaren hadden we vrienden over de vloer of gingen wij naar vrienden toe, om samen met elkaar te eten en te drinken en meestal pas vroeg in de ochtend te eindigen met de belofte, na een paar uurtjes slaap weer lekker verder te gaan om alle restjes op te maken. Dit jaar werd dit alles bruut verstoord door een fikse griep. Kerst hadden we in NL doorgebracht en daar had Gaby al een het grootste gedeelte van de week in bed doorgebracht met een flinke buikgriep. Ergens tussen NL en FR voelde ik dat mijn zware verkoudheid begon om te slaan in een zeurend en kouwelijk gevoel. Maandag werd ik wakker en wist ik het zeker. Dit zou niet met 1 Panadolletje over zijn. De diagnose: angina, oftewel keelontsteking. En hoewel ik het natuurlijk heel jammer vond dat de verrukkelijke oesters, slakken, garnalen, champagne en oliebollen aan mij voorbij zouden gaan dit jaar, als je angina hebt, is dat het laatste waar je je druk om kunt maken. Het enig...