C'est la vie!

Afgelopen zaterdag was de intocht van Sinterklaas. Xenya had het er al een paar keer over gehad nadat ze "het nieuws" van ons had gehoord (zie ook het bericht: Sinterklaas) , maar nu weten we het zeker: Ze heeft het nog niet helemaal gesnapt. Of beter gezegd, ze is gewoon Oost-Indisch doof en wil niet van ons aannemen dat de Sint slechts een verklede man is. De hele dag heeft ze gevraagd of ze die avond haar schoen mocht zetten, de Sint had het immers gezegd. Ons antwoord bleef de hele dag ongewijzigd: "Natuurlijk mag je je schoen zetten, dat mag elke dag. We weten alleen niet of er ook iets inkomt." Rond de middag kwamen de potloden en een hagelwit papier tevoorschijn. Binnen mum van tijd had ze een prachtige zwarte piet getekend met alles erop en eraan. Er ging een lintje omheen en er kwam een briefje aan te hangen met daarop: Voor de Sint. "Zo, die kan vanavond in m'n schoen" zei ze heel tevreden. Toen kwamen de vragen: Xenya: "Wat deden jullie

Vroeger wisten wij niet beter: 11 november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje, 11 november is de dag, dat mijn lichtje branden mag. Oftewel Sint Maarten. Het schijnt, als ik de reclames zie op de NLse TV, dat dit Noord-Hollandse gebruik dit jaar landelijk is. Sinds wij in Frankrijk wonen is 11 november een vrije dag. Een nationale vrije dag, wel te verstaan. Op deze dag wordt de wapenstilstand van de eerste wereldoorlog herdacht. Een oorlog waarin meer dan 9 miljoen doden zijn gevallen. Dit jaar is het de eerste keer dat Frankrijk de ceremonies houdt zonder dat er nog "poilus" bij aanwezig zijn. Poilu is de bijnaam voor een soldaat die in WO I heeft gestreden. De laatste "officiële" poilu, Lazare Ponticelli, is dit jaar op 12 maart overleden. Hij was 110 jaar. Enkele weken daarvoor, op 20 januari, stierf de op één na laatste Franse poilu: Louis de Cazenave, eveneens op 110 jarige leeftijd. Er zijn nog 10 strijders, die gevochten hebben in WO I, in leven.

Ik heb een vriendin en hij heet Rudolf. Rudolf runt samen met René, Aire Les Biefs en we hebben elkaar in eerste instantie zakelijk leren kennen. Swaag En France heeft een deel van de renovatie van hun oude vakantiekolonie uitgevoerd en zo hebben wij , gedurende de afgelopen twee jaar, hun bedrijf zien uitgroeien tot een zeer goed lopende Chambres et Table d'Hôtes. Als ik Rudolf aan de telefoon heb, wat toch wel zeer regelmatig gebeurt, kunnen we heerlijk kletsen over van alles en nog wat, maar er is toch wel één grote passie die we delen en dat is: Koken. Afgelopen vrijdag waren we te gast bij Rudolf en René om "voor te proeven". Net als vorig jaar, gaan we ook dit jaar weer ons eindejaarsfeest van Swaag En France, bij hen vieren en daarvoor moet natuurlijk een menu worden samengesteld. Rudolf had het een en ander bedacht en heeft ons verwend met heerlijke gerechten, die stuk voor stuk zijn goedgekeurd. Hij maakt er bijna een sport van om zijn gasten de meest heerlijke c

Het mag op het lijstje "memorabele weersomstandigheden", want vandaag, op 30 oktober 2008, sneeuwt het. Vorig weekend genoten we van het mooiste herfstweer dat je je maar kunt bedenken. Volop zon, strak blauwe lucht, lekker warm, 2 dagen de BBQ aan, tuin opgeruimd, gesnoeid, verplant, noem maar op, we genoten. Maar dat lijkt nu een eeuwigheid geleden. 5 km verderop, en 200 meter lager, in het dorp, is geen vlok te bekennen, maar hier op onze berg is de wereld even wit. Waarschijnlijk niet voor lang, maar aangezien de weermannen de afgelopen dagen de weersvoorspellingen al meerdere keren drastisch hebben gewijzigd, kijk ik nergens meer van op. We hebben dus twee kansen, het wordt weer BBQ-en van het weekend, of sneeuwballen gooien.

Elke tweede zondag van oktober viert Châtel-Montagne het feest van de appel. Dit jaar werd het op de derde zondag gevierd vanwege het feit dat de "appel koopman" al bezet was op de tweede zondag. En dat was jammer, want dat kostte veel bezoekers. Vele mensen uit de omtrek hebben de tweede zondag grif in het geheugen staan en dat gooi je niet zo 1-2-3 om. Het Fête de la Pomme wordt georganiseerd door en voor school, nouja, eigenlijk door de ouders en voor de kinderen. Er worden met een traditionele rasp en pers, appels geraspt en daarna geperst. Het verkregen sap wordt verkocht à 1 euro de liter. Massaal sparen we flessen van "n'importe quoi" en leveren deze in op school. Statiegeld flessen kennen we niet in France, dus elke plastic fles tussen een halve liter en 5 liter is goed. U begrijpt, de keuringsdienst van waren komt hier niet aan te pas. Het is dan ook zaak de gekochte appelsap goed koel te bewaren, snel op te drinken en elke dag 1 x de dop even losdraa

We werden gebeld door de Gendarmes en ze hadden geen slechter moment uit kunnen kiezen,... Wij waren in NL met onze Franse vrienden en zaten op de rondvaartboot in Alkmaar waar een aardige jongedame in 3 talen door haar luidspreker schalde, terwijl we ook nog eens regelmatig plat in de boot moesten gaan liggen om onder een lage brug door te varen en ik ook nog foto's wilde maken. Daar lag ik dus, languit in de rondvaartboot, mobiel aan m'n ene oor, Miep met luidspreker in m'n andere oor en ondertussen moest ik ervoor zorgen dat er zo snel mogelijk aangifte zou worden gedaan. Een van onze werknemers nam deze klus op zich, maar dat kon pas nadat ik een fax had gestuurd waarin wij verklaarden dat hij bij ons werkte en hem machtigden om namens ons aangifte te doen. En dit alles moest ook nog eens zo snel mogelijk, want ze konden de jochies die ze opgepakt hadden niet al te lang vasthouden zonder aangifte. Net voor zessen lag de fax vanuit Egmond-Binnen op het bureau van de Gend

Zaterdagochtend ging ik naar de bakker en er was een klant voor mij. Een toerist en hij kocht een brood. Dat is dan 1 euro en 5 cent, zei de bakker. De toerist begon aan zijn shirt te frunniken, opende 2 knoopjes van zijn polo en begon aan de touwtjes om zijn nek te trekken. Daar kwam zijn reisportemonnaie tevoorschijn. Het touwtje was ietwat kort, dus het kostte enige moeite om er 1 euro en 5 cent uit te halen, maar uiteindelijk lukte het, hetzij met enige moeite. Daarna moest het hele zaakje weer terug en de knoopjes dicht. Het brood ging mee en de toerist vervolgde zijn weg naar de camping, een kleine 500 meter verderop. De bakker keek de toerist na en zei hoofdschuddend: "Volgens mij was het een stuk makkelijker geweest om wat losgeld of een klein biljet in de broekzak te hebben!!!"

Afgelopen zaterdag was het weer zover. Het was de dag van het schoolfeest.Normaal gesproken is dat iets waar we allemaal reuze zin in hebben. De kinderen bereiden een "spectacle" voor, ze doen dan dansjes, liedjes, poëzie, toneelstukjes etc. in de salle de fête en daarna is er "kermesse" op het schoolplein. De kinderen kunnen allerlei spelletjes doen en er is een buffet met koek en taart, frisdrank, bier en voor de liefhebber een wijntje of pastis. Je ontmoet er je mede dorpelingen en het is reuze gezellig. Daarna is er een gezamelijke maaltijd en als iedereeen zijn bordje leeg heeft gaan alle tafels en stoelen aan de kant en is het tijd om te dansen tot minimaal middernacht. De reden van dit alles is: zoveel mogelijk geld inzamelen dat weer ten goede komt aan de kinderen in de vorm van uitstapjes, speelgoed voor op het schoolplein, een DVD speler, computers etc. Dit jaar ging het echter totaal anders. Het was een schooljaar waarin er een aantal ouders constant krit

Vandaag is het de langste dag van het jaar en het lijkt erop dat het nu eindelijk zomer gaat worden!!! Sinds gisteren schijnt de zon en het leven lacht ons weer toe. De tuin roept, nee, schreeuwt, om aandacht, en Jules waagt zich nu ook naar buiten en is klaar om alles te verkennen. Iedereen heeft een goed humeur en de aanbiedingen voor ventilators en airco's stromen spontaan mijn mailbox binnen. We proberen niet te klagen, maar we hebben een periode, van inmiddels 7 weken, gehad, waarin het elke dag minimaal 1 keer geregend heeft. En dat hoort natuurlijk niet bij het beeld van "wonen in Frankrijk". We checken nu 3x per dag de meteo om er zeker van te zijn dat het komende 4 dagen toch écht zo mooi blijft, want nu moeten we ervan profiteren!!!

Vrijdagavond, 19h30, alle NLers uit de regio, voornamelijk "gepensioneerden" met een tweede huis, waren opgetrommeld. En hoewel wij nog lang niet die leeftijd hebben bereikt en hier ook nog eens permanent wonen, wij waren er ook!!! Het was de avond van DE wedstrijd Nederland-Frankrijk,.... Restaurant Le 16 Arts verzorgde een simpele, smakelijke maaltijd en zo konden we met z'n allen genieten van het voetbal. Met een stel Franse vrienden gingen we heen. De Fransen waren overigens in de meerderheid en het werd er niet minder gezellig om!!! Wel, we waren dus keurig om 19h30 aanwezig, want zo had de kok gezegd: De NLers zijn gewend om vroeg te eten, dus, sorry, 19h30 aanwezig. Na een minuut of 10 buiten te hebben gekletst met deze en gene mochten we naar binnen. In de zaal troffen we 2 tv-toestellen aan, ze deden het nog niet. Onder toeziend oog van een man of 50, want de Fransen waren inmiddels ook gearriveerd, gingen er een aantal "technische mannen" de tv's a

Het is weer zover!!! Les moucherons sont arrivé!!! Moucherons (in het Nederlands "knutten" en het Engels "sandfly's") zijn miniscuul kleine insecten. Ze zijn 2,5 tot 3 mm lang, doorzichtig en hebben 2 vleugeltje. Het lijken vliegjes, maar in werkelijkheid zijn het mugachtigen. En ja, ze steken dus!!! En gemeen ook!!! Je krijgt er kleine harde bultjes van die wel een dag of 3 kunnen blijven jeuken en branden. Men zegt dat ze de hele maand juni van zonsondergang tot zonsopgang actief zijn. Echter met het druilerige weer van dit moment, zijn ze zo brutaal om ook overdag lekker te prikken en steken. Het buitenleven is op dit moment dus een stuk minder aangenaam en de pessimisten voorspellen dat we pas met de kerst weer kunnen BBQ-en en gezellig buiten kunnen leven. Wetenschappelijke feiten: Het zijn de vrouwtjes van het soort Culicoides die mensen steken en bloed nodig hebben om hun eitjes te kunnen laten rijpen, waarna ze ze kunnen leggen. De eitjes worden in wate

Gelukkig is Châtel-Montagne voorzien van een boulangerie, oftewel een bakker. Hij bakt het lekkerste brood en is in de wijde omtrek bekend. Bovendien is 'ie, in vergelijking met andere bakkerijen, ook nog eens goedkoop. Het is alleen jammer dat de bakker "moeilijk" te vinden is. Het is geen uitnodigende winkel, behoorlijk sober zelfs, gelegen in een smalle straat waar verder geen andere winkels meer zijn, en zijn muurschildering is door de tand der tijd behoorlijk uitgewist. Hij heeft een aantal jaar geleden wel een bord boven zijn deur laten maken, maar dat zie je pas als je er recht voor staat, en dan heb je hem dus al gevonden. En toen kwam Michel. Michel is kunst- en huisschilder, en voert voor ons bedrijf schilderwerken uit. Hij heeft het appartementje naast de bakker gehuurd en vond het toch wel zonde dat de muurschildering er zo troosteloos op stond. Tijd voor actie, geheel zonder tegenprestatie of vergoeding, Michel ging aan de slag. Hij heeft al zijn potten en pe

Noodgedwongen moesten we een dagje Ikea inplannen. Gaby had een afspraak met een klant, welke inhield dat hij de uitgekozen keuken voor hen zou ophalen bij Ikea, filiaal Saint-Etienne. De klant had alles al uitgezocht dus het was een kwestie van "ophalen en wegwezen". Aangezien de agenda zeer druk bezet is de komende tijden en er al diverse zaken gepland stonden waar Gaby toch écht zelf bij aanwezig moet zijn, bleef er geen andere mogelijkheid over als mét de meiden heen te gaan, op de dag dat ze altijd vrij zijn. Dus gingen we "en famille" naar Saint-Etienne, ongeveer 2 uur rijden en zo'n 130 km bij ons vandaan. Rond 11 uur kwamen we bij Ikea aan en we snelden naar de keukenafdeling, met het idee, dan hebben we het maar gehad, en straks is het 12h00 en gaat iedereen met lunchpauze. We kregen een nummertje voor: in het bezit van offerte, keuken bestellen. Er bestonden nog 2 andere mogelijkheden, namelijk, offerte opvragen (voor degenen die nog absoluut niet wete

Oftewel, welkom! Deze week heb ik het besloten. Het werd tijd voor een heus en eigen weblog. Een site waar ik vlug, veilig en voordelig, én even snel, zo nu en dan wat op kwijt kan, zoals de dagelijkse dingen die niet persé de moeite waard zijn om op de website te vermelden. Maar ook grappige dingen die we meemaken, een mooie foto, of gewoon een gedachte. Wel, ik hoop dat jullie er plezier aan beleven en dat ik mijn schrijversei hier fijn te rusten kan leggen. A bientôt!!!