Transport scolaire
De meiden gaan nu officieel met de schoolbus naar school.
Eigenlijk gaan ze sinds half januari al mee met de car (op z'n Frans [kààr]).
Ik was het op dat moment zo zat met een aantal personen/ouders op school en in het dorp dat ik geen zin meer had om elke dag "leuk en aardig" tegen deze mensen te moeten doen.
De Conseil Générale was snel gebeld en na het invullen van wat formulieren mochten ze daags daarna meteen mee.
Toen de meiden hier net naar school gingen vond ik het belangrijk voor de sociale contacten en het contact met de juffen om elke dag op school te komen. Nu heb ik contacten genoeg en met de meiden gaat het zo goed dat ik eigenlijk nooit meer voor uitleg naar de juf moet. Eigenlijk was het dus ook onzin om elke dag 20 km te rijden terwijl het allemaal gratis en veel makkelijker kan!!!
Toen het nog niet officieel was moesten de meiden in- en uitstappen op Charguéraud, 1,5 km bij ons vandaan. 's Ochtends gingen we met de auto en 's middags was het goed voor een frisse wandeling.
De Allier is het enige departement waar het transport, van en naar school, nog gratis is, en zoals één van m'n vriendinnen zegt, daar moet je van profiteren, want als niemand er gebruik van maakt wordt de regeling stopgezet.
De kinderen worden hier met een redelijk recente Renault Espace, met 7 zitplaatsen, vervoerd. Nathalie, de chauffeuse, is een gezellige, vakbekwame meid waar ik alle vertrouwen in heb en aan wie ik m'n kids met een gerust hart meegeef. De meiden hadden al snel, via de andere kinderen die meegaan, door wat de regels in de car zijn. Je mag niet teveel praten, zeker niet schreeuwen of ruziemaken en als het heel slecht weer is of er ligt sneeuw dan is het verboden om iets te zeggen. Nathalie is dan bang dat ze wordt afgeleid en zou het zichzelf nooit vergeven als er een ongeluk zou gebeuren met de kinderen aan boord.
Afgelopen vrijdag kwam, na ruim twee maanden, het verlossende telefoontje van de CG. "Uw aanvraag is behandeld en wij hebben besloten dat de kinderen bij u op de parking mogen instappen, en dat ze 's middags bij de halte van Le Panneau Blanc zullen uitstappen."
Prima idee, daar was ik het wel mee eens. Ik was eigenlijk zelfs enigszins verbaasd over zoveel denkwerk en initiatief. Maarja, daar hadden ze gedurende de afgelopen 2 maanden dan ook ruimschoots de tijd voor gehad!!!
Eigenlijk gaan ze sinds half januari al mee met de car (op z'n Frans [kààr]).
Ik was het op dat moment zo zat met een aantal personen/ouders op school en in het dorp dat ik geen zin meer had om elke dag "leuk en aardig" tegen deze mensen te moeten doen.
De Conseil Générale was snel gebeld en na het invullen van wat formulieren mochten ze daags daarna meteen mee.
Toen de meiden hier net naar school gingen vond ik het belangrijk voor de sociale contacten en het contact met de juffen om elke dag op school te komen. Nu heb ik contacten genoeg en met de meiden gaat het zo goed dat ik eigenlijk nooit meer voor uitleg naar de juf moet. Eigenlijk was het dus ook onzin om elke dag 20 km te rijden terwijl het allemaal gratis en veel makkelijker kan!!!
Toen het nog niet officieel was moesten de meiden in- en uitstappen op Charguéraud, 1,5 km bij ons vandaan. 's Ochtends gingen we met de auto en 's middags was het goed voor een frisse wandeling.
De Allier is het enige departement waar het transport, van en naar school, nog gratis is, en zoals één van m'n vriendinnen zegt, daar moet je van profiteren, want als niemand er gebruik van maakt wordt de regeling stopgezet.
De kinderen worden hier met een redelijk recente Renault Espace, met 7 zitplaatsen, vervoerd. Nathalie, de chauffeuse, is een gezellige, vakbekwame meid waar ik alle vertrouwen in heb en aan wie ik m'n kids met een gerust hart meegeef. De meiden hadden al snel, via de andere kinderen die meegaan, door wat de regels in de car zijn. Je mag niet teveel praten, zeker niet schreeuwen of ruziemaken en als het heel slecht weer is of er ligt sneeuw dan is het verboden om iets te zeggen. Nathalie is dan bang dat ze wordt afgeleid en zou het zichzelf nooit vergeven als er een ongeluk zou gebeuren met de kinderen aan boord.
Afgelopen vrijdag kwam, na ruim twee maanden, het verlossende telefoontje van de CG. "Uw aanvraag is behandeld en wij hebben besloten dat de kinderen bij u op de parking mogen instappen, en dat ze 's middags bij de halte van Le Panneau Blanc zullen uitstappen."
Prima idee, daar was ik het wel mee eens. Ik was eigenlijk zelfs enigszins verbaasd over zoveel denkwerk en initiatief. Maarja, daar hadden ze gedurende de afgelopen 2 maanden dan ook ruimschoots de tijd voor gehad!!!
Reacties