C'est la vie!

Mijn Lief heeft elk jaar weer een herfstdip. Het is gelukkig niet zo erg dat hij met een mutsje op, op de bank gaat zitten en zichzelf zielig gaat zitten vinden. Daarvoor heeft hij te weinig "zitvlees", zoals mijn oma het altijd noemt, dat zit niet in hem. Hij blijft altijd bezig, onderweg en aan de gang. En laten we eerlijk zijn, vervelen hoeven we ons nooit. Er is altijd nog wel iets te doen, te bedenken, te plannen, te verbeteren of uit te werken. En als hij daar allemaal geen zin in heeft, bedenkt hij gewoon weer iets nieuws, iets leuks of iets anders. En zo kwam het dat hij vier weken terug bedacht dat het tijd werd voor een ander kleurtje. Hij was het zat en het was tijd voor weer wat verandering. En ja, waarom ook niet :) Het was tenslotte alweer twee jaar geleden dat we de woonkamer voor het laatste geschilder hadden. Normaal gesproken hebben wij nooit langer dan twee jaar dezelfde kleur op de muur, dus het was wel weer tijd voor verandering. Maar ja, wat voor kleur

Uit de oude doos, maar nu nogmaals gepubliceerd! "Vandaag is het Toussaint, oftewel, Allerheiligen. In Nederland leeft dit Christelijke gebruik niet meer en werd de vrije dag in 1960 afgeschaft. In Frankrijk wordt deze dag nog steeds geëerd en dus hebben we vandaag een vrije dag. Het woord zeg het al, het gaat om alle Heiligen die deze dag geëerd worden. Morgen is het Allerzielen, de dag dat alle doden worden herdacht. Heel Frankrijk sleept rond 1 november massaal met chrysanten heen en weer. Overal zie je oudjes met autootjes die volgeladen zijn met bolschrysanten, soms in de meest onwaarschijnlijke kleuren. Zo kweken ze hier in France ook bijvoorbeeld heide in de meest onnatuurlijke kleuren. De parkeerplaatsen van de kerkhoven zijn druk bezet en het kerkhof zelf ziet er reuze fleurig uit. Nu is het te hopen dat het niet direct gaat vriezen, want dan is die bloemenpracht in één keer een kledderige boel. In Nederland is de chrysant een dankbaar bosje bloemen, dat het &quo