vervolg op "Eén van ons"

En zo ging het verhaal verder,.....

We reden naar Egmond aan Zee, om bij het PostNL punt de auto over te schrijven. Ik meldde aan de balie waar we voor kwamen en de computer werd op het juiste programma ingesteld. Ik legde de benodigde spulletjes neer en toen kwam de legitimatie van Barry tevoorschijn.
Helaas, de verblijfsvergunningspas van Barry was niet bruikbaar hiervoor.
Tenminste, niet bij dit loket. Wél bij de RDW in Amsterdam, maar niet hier bij dit agentschap.
Er volgde discussie, over waarom niet, en waarom anderen dan wel, en hoe het dan wel moest en waar dat dan moest. De discussie ging tussen de medewerkers van de balie, mij en Barry en zijn vrienden. Het werd een kleurrijke tweetalige discussie waar op het eind niemand meer iets aan vast kon knopen.

De vriend van Barry probeerde het ook nog maar eens, met zijn verblijfsvergunningspas wat natuurlijk ook niet ging want die was hetzelfde als van Barry. Toen met zijn rijbewijs, maar dat was geen Nederlands rijbewijs en dus niet geldig als overschrijvingslegitimatie.
En dan was er nog de vriend van de vriend van Barry,....
Die had een Nederlands rijbewijs en een Nederlands paspoort,... Maar omdat hij Barry pas een half uur kende en hier alleen maar was om een vriend van zijn vriend te helpen, wilde hij niet zomaar de auto van Barry op zijn naam. Wat ik overigens volledig begreep, want ik zou dat zelf ook niet gewild of gedaan hebben.

Maargoed, daar stonden we dan,...
We liepen terug naar de auto en de drie die mij volgden waren druk in het Arabisch.
Ik kwam een bekende tegen en nadat die mij en de drie die mij volgden eens had opgenomen riep ze: "Ben je aan het dealen ofzo?!" Het zag er dus ietwat bijzonder uit,..
Bij de auto aangekomen besloot Barry dat ik het geld mocht houden en dat hij heel binnenkort terug zou komen om "zijn" auto op te halen met het juiste bewijs of legitimatie, hetzij van hem, hetzij van iemand anders,....

De dag daarna, vrijdag, hadden we weer contact. Ik stuurde hem een Sms waarin ik hem vroeg of we het zo snel mogelijk konden afhandelen. Barry vroeg me nog 3 dagen om het te regelen,...
Zondagavond stuurde ik voor de zekerheid nog maar weer een berichtje: "Morgen zijn de 3 dagen voorbij, ik ga ervan uit dat je er bent." En hij hoopte dat hij me maandagochtend zou kunnen bevestigen dat hij kwam.

Ook dit ging weer niet door, maar dinsdag zou hij écht komen,....
Hij kreeg dacht het niet voor elkaar te krijgen en we wisselden nog wat info uit over de benodigde papieren. De conclusie was dat we het met een "BRP" (een gemeentelijk uittreksel Basis Registratie Personen) niet konden realiseren. Tenminste, niet in Egmond aan Zee. Wél bij een RDW balie, maar die zijn dun gezaaid in Nederland. Daarbij moest Barry die nog aanvragen, dus dat zou dan weer een tijdje gaan duren.

Hij zou een vriend sturen en misschien zelf meekomen, om zijn geld weer op te halen,.... Jammer, maar er waren gewoon geen andere opties. I
k vond het allang al best, want deze situatie was toch wel wat vreemd en bijzonder te noemen.
Het geld lag nog keurig onaangetast in een laadje, dus geen probleem, hij kon het zo weer terug krijgen.

Dinsdag middag, inmiddels paste ik al 7 dagen op Barry zijn geld, belde hij op: "Ik sta voor de deur."
Ik deed open, schudde weer handen, deed mee met het 3-talige gespreksrondje en begreep dat Barry nu opeens wél een vriend had gevonden met een Nederlands rijbewijs, die ook nog eens de auto op zijn naam wilde hebben voor een klein poosje. Dan zou hij in de loop van de week de auto bij een RDW balie op zijn eigen naam zetten, als hij het BRP papier ontvangen had.
"Prima, wat jij wil!! Geef me twee minuten, dan pak ik even mijn spullen bij elkaar."

Ik propte als eerste het geld dat klaarlag om terug te geven, even in een kastje. Daarna stuurde ik mijn Lief even een snelle app om hem op de hoogte te stellen van wat er te gebeuren stond, en om mijn locatie met hem te delen. Je weet maar nooit,...
Als ze me zouden kidnappen, zou hij in ieder geval weten waar ik ongeveer was :))
Sleutels, pasjes, telefoon, overschrijvingsbewijs, en hoppa, door naar Egmond aan Zee.
Barry zijn vriend wilde rijden,...

Onderweg kletsten we weer wat heen en weer. Over hoe het allemaal gelopen was deze week en dat iedereen zo zijn best had gedaan om het op de één of andere manier toch te laten lukken. Maar ook over dat je niemand zomaar moet vertrouwen en dat zij dat wel begrepen. Terloops vroeg ik wat Barry in Jemen voor werk had gedaan. Hij zei dat 'ie bankier was, wat ik erg moeilijk vond om te geloven als ik naar zijn looks keek,...
Maar goed, hij vond het ook moeilijk om te geloven dat ik uit Amsterdam kwam en niet "één van ons" was, dus dan stond het nu 1-1.

We arriveerden in Egmond aan Zee en parkeerden, toen we vervolgens onze entree bij Dekker maakten, genoten we wederom veel bekijks. Dit keer ging het echter vlekkeloos. Toen we weer naar buiten liepen was ik een vrijwaringsbewijs rijker en Barry zijn vriend was op papier eigenaar van de auto. Iedereen blij. We reden terug naar Egmond-Binnen en ik werd weer thuis afgezet. Ik wenste Barry veel geluk met de auto en zwaaide hem en zijn vrienden uit.

Blij, echt heel blij was ik, met deze afloop. Ik had al allerlei doemscenario's voor ogen gehad en had zo erg géén zin in gedoe!! Misschien is opgelucht wel een betere omschrijving van hoe ik me voelde. Opgelucht én blij met de goede afloop.
En of ik nu "één van ons" ben of "één van hen" was, één ding is zeker:
Blijkbaar vertrouwde Barry mij meer als ik hem en voorlopig wordt het voor mij lopen of fietsen.
Inshallah en Deo volente,  maar ik hou het op karma !! 🤞



Reacties

Populaire blogs

Ze zijn er weer!!!

Frelons / Hoornaars

Topverkoper