Uitersten
Een geweldige band die ik al 20 jaar volg en fan van ben en waar ik al menig ander in meegetrokken heb. Sommige nummers hebben een heftig "doe je haar met een gitaar" gehalte, maar over het algemeen zijn het echte "Welsh good guys", maken ze heerlijke muziek en zijn frontman Kelly Jones en gitarist Adam Zindani de "mooi-boys" van de band.
Zaterdag 1 februari was dé dag, maar er was een periode dat ik serieus vreesde dat ik niet heen kon gaan, in verband met de toen nog in optie zijnde chemotherapie.
Op het moment dat ik van Ticketmaster het mailtje ontving dat de Stereophonics naar Nederland zouden komen, zat ik met vriendin Helga in het ziekenhuis te bekomen van een vreselijke punctie. Ik las het bericht aan haar voor (zij is namelijk door mij ook fan geworden) en zo besloten we dat we samen heen zouden gaan. Dat "samen" werd uiteindelijk een clubje van 10 in totaal. Heel gezellig dus :)
Twee jaar terug, waren mijn Lief en ik ook al in Afas naar hun concert geweest, en dat was toen helemaal top. Dit jaar was het concert nog veel beter en hadden we ook mooiere plekken weten te bemachtigen. Bijna vooraan, tussen een groep Engelsen. Helga, Engeland-ganger nummer 1, was helemaal in haar nopjes en knoopte hier en daar een praatje aan.
We verbaasden ons eigenlijk over het grote aantal Engelsen dat aanwezig was. Na wat praatjes over en weer vertelde de dame voor mij dat het voor de Engelsen goedkoper was om een vliegticket, een hotelovernachting en een concertkaartje te kopen, in plaats van alleen een concertkaartje in Engeland. Voorwaarde was wel dat de Stereophonics geen nummer 1 hit in Nederland moesten krijgen, want dan zouden de prijzen in Nederland ook omhoog schieten.
De man links van mij, waarover mijn meiden me toeriepen "Mam, je hebt sjans!", vertelde later dat een simpel concert kaartje voor de Stereophonics in Engeland 130£ kost, omgerekend is dat € 153,49!! Wij betaalden inclusief servicekosten € 41,44,....
Als je de playlist van het Stereophonics concert wilt luisteren, klik dan hier,...
Ik knipte die nacht om 02:30 het licht uit, het was een lange dag geweest.
De zaterdag was een soort van marathon geworden: van de voetbal, naar het feestje van de bakker, een snelle maaltijd thuis, door naar de Afas in Amsterdam en na het concert nog eentje toe bij buurman Claus.
Allemaal super leuk en gezellig, maar misschien was het toch wat veel geweest op één dag. En dan was ik zelfs nog nuchter,... (lees alcoholvrij) Mijn Lief die dit dagvullende programma met het nodige bier had opgesierd, had een klein katertje de volgende dag,...
Zondag was dus een dag die we lekker chill doorbrachten. Rondje MTB, onder een kleedje voor de televisie, Ajax, stoofpotje, en op tijd naar bed. Klinkt als een ideale zondag :)
Hoewel ik zondag niet veel gegeten had, werd ik maandag met een "vol" gevoel wakker.
Terwijl ik nog druk bezig was m'n ogen te openen en m'n bril van het hoofdeinde te grabbelen, overviel mij een soort van oer drang die mij linea recta richting het toilet stuurde.
Toen ik daar eenmaal was en zat, twijfelde ik,....
Zou ik blijven zitten of zou ik me snel omdraaien om de pot te omhelzen.
De conclusie "buikgriep" was niet moeilijk te trekken, want dat heerst op het moment.
En aangezien het nu niet echt 't lekkerste en meest ideale weer is, is een griepje in wat voor vorm dan ook, niet ondenkbaar in deze tijd van het jaar.
Mijn weerstand is niet helemaal top en na de mensenmassa's waar ik me afgelopen zaterdag tussen heb begeven, is het aannemelijk dat ik iets heb opgepikt of overgenomen van deze of gene.
Daarbij vraag ik me ook stiekem af of het misschien "de man met de hamer" zou kunnen zijn,... Het klinkt in ieder geval niet gek, in mijn situatie, want ik balanceer nog regelmatig op het randje van mijn denkbeeldige afgrond.
Om het niet erger te maken dan het was en tegenstribbelen geen zin had, heb ik me er volledig aan overgegeven.
Maandag was een verloren dag die ik zwevend tussen hemel en aarde heb doorgebracht.
Ik at die avond in bed een Budwigpapje met zaadjes (daarover binnenkort meer) waar ik vervolgens de rest van de avond en nacht misselijk van ben geweest. Ik eet het bijna dagelijks en dat bevalt me heel goed, dus aan het "papje" lag het niet. De nacht die volgde, was vol onrustige dromen en ik werd telkens badend in het zweet wakker.
Gelukkig was de misselijkheid dinsdagochtend weg, maar omdat mijn buik nog steeds van slag was, bleef ik ook deze dag grotendeels nuchter.
Het positieve van dit alles is dat het wel goed is voor mijn "vasten programma" (ook daarover binnenkort meer) en dat ik nu wel eens even een stapje terug moest doen, in plaats van alleen maar doorgaan en zelfs extra stappen doen. Ja ik weet het, ik leg de lat (vaak te) hoog en vind vaak dat ik dingen "moet" doen. Misschien ben ik wel gewoon even bruut terug naar m'n plaats gefloten door dit griepje en heeft dit me behoedt voor een duwtje over de richel, richting de afgrond.
Morgen hoop ik weer richting het normale te gaan, dan kan ik er donderdag weer volop tegenaan,...
Don't let the devil take another day 💪
Volgende borstkanker gerelateerde blog: Beter met broccoli
Reacties