Vakantie stress

Niet normaal!! Druk druk, drukte en nog drukker. Raar woord eigenlijk als je het vaak zegt of typt,..
Maargoed, het laatste verhaal is alweer even terug, ik had het dus druk 😜

Zoals de gemiddelde volger nu wel weet, zullen wij ook deze zomervakantie grotendeels in Châtel-Montagne doorbrengen, om onze gasten te verwelkomen, huisjes schoon te maken, bedden te verschonen, wasjes te draaien en het terrein bij te houden.
Fijn en vertrouwd met alles bij de hand, want we hebben ons eigen optrekje dat voorzien is van alles wat je maar nodig kunt hebben in 4 weken tijd. Ik hoef dus amper na te denken of koffers te pakken voordat we daarheen gaan.
Mijn Lief doet het sowieso altijd zelf, daar hoef ik niets aan te doen, behalve zorgen voor schone kleren in de kast. Voor de kindjes pak ik een tas voor elk, kleertjes, ondergoed en sokken. En voor mezelf mik ik daags voor we gaan voornamelijk ondergoed, sokken en een paar setjes "nette" kleren in een tas, want ter plekke hebben we een grote kast met voor elk weertype en seizoen meer dan genoeg kleding. Weliswaar naar het modebeeld van 2015/2016, maar aangezien we op een berg zitten, voornamelijk buiten aan het werk zijn, doorgaans weinig mensen tegenkomen en de lokalen die we wel tegenkomen er geen kijk op hebben, vormt dat geen enkel probleem.

En nu heb ik het weer druk, nouja nog steeds, want ik heb vakantiestress.
We gaan zomaar, voordat we naar Châtel-Montagne gaan, een extra weekje naar de camping met de kindertjes: croissantje, zonnetje, terrasje, stoeltje, boekje, wijntje, en lekker veel "dom zitten en mooi kijken".
Heerlijk, ik heb er zin ân en we zijn eraan toe ook.
Maar nu komt het, want we gaan nu "echt" op vakantie en dus moet ik opeens nadenken, plannen, klaarleggen, kopen, regelen etc.
Ik kan nu niet achteloos wat in een tasje flikkeren met de gedachte "alles is daar al".
Dus ik heb lange lijstjes en een vol hoofd. Ik moet nu denken aan tandenborstels, kruidenpotjes, oploskoffie, kleurpotloden, muziekboxjes en al het andere wat natuurlijk niet standaard op ons staat te wachten in "onze caravan". Alsof je ter plekke niets zou kunnen kopen,...

Maar behalve het inpakken van 3 tassen en een hoop, waarschijnlijk overbodige, rotzooi, maak ik me ook druk over wat er nog meer allemaal "moet".
Want eigenlijk wil ik het huis en de tuin netjes achterlaten.
Alle was moet zijn gedaan, en schoon in de kasten liggen. En dat terwijl uitgerekend nu, mijn wasmachine kuren heeft. Dus er komt ook nog een monteur in de week dat ik al 1001 gepland had.
Het liefst lap ik ook alle ramen nog, maar daar heb ik gewoon echt geen tijd meer voor, dus dat moet ik laten voor wat het is. Er is niemand om van binnen naar buiten te kijken, en als we er niet zijn is het ook wel fijn als niemand van buiten naar binnen kan kijken. Maar het zit me wel dwars.
Ook de boekhoudingen moet up-to-date zijn, en mijn computer gaat mee op vakantie.
Gelukkig is mijn naaimachine die het anderhalve week terug begaf inmiddels wel weer gemaakt en heb ik al m'n naaiwerk gisteren kunnen afronden. Dus dat klusje kan worden afgevinkt.
Wat kan een mens zichzelf veel opleggen hè, bedenk ik me weleens. En dat terwijl er gewoon een volwassen dochter thuisblijft die heel goed voor alles en zichzelf kan zorgen, en die zich echt niet beter of slechter voelt als de ramen gelapt zijn.

En het is niet voor niets dat mijn Lief altijd zegt: je bent net je oma, die wilde ook nooit op vakantie.
Van te voren kan ik er namelijk vreselijk tegenop zien en vroeger dacht ik vaak: was het maar alvast 4 weken verder, dan ben ik weer lekker thuis en is alles weer gewoon.
Gelukkig heb ik dat tegenwoordig minder.
Zo kan ik echt intens genieten van een lang weekendje in een Europese stad met z'n tweetjes.
En 1 of 2 weken knippen, maaien en snoeien in Châtel-Montagne vind ik ook fijn en vertrouwd.
Het gekke is, eenmaal onderweg en op vakantie heb ik van al deze stress absoluut geen last meer en denk ik ook niet van "was ik maar weer thuis". Dan heb ik er écht zin in!!

Sommige mensen moeten een jaar werken en bouwen zo stress op om die tijdens een welverdiende vakantie weer kwijt te raken.
Maar bij mij ontstond die stress deze week, in anderhalf uur tijd, want het was nota bene ikzelf die erdoor drukte dat we nu echt moesten boeken omdat we anders de plek die wij op het oog hadden aan onze neus voorbij zouden zien gaan.
Al diezelfde avond schoten er dingen door m'n hoofd: dit niet vergeten, dat moeten we ook meenemen, zus is handig en zo is verstandig.
Ik heb ook altijd hopeloos het gevoel dat ik dingen vergeet mee te nemen, of niet genoeg van iets mee heb, wat dan resulteert in filmwaardige scenario's, waarvan de meest beruchte scène toch wel is, twee minuten voordat we vertrekken: "En deze twee tassen moeten ook nog mee". Gelukkig heeft de auto van mijn Lief een bijna oneindig grote laadbak.


Deze twee weken vòòr de vakantie is het dus afzien voor alle mensen om mij heen. Ik heb het gevoel dat ik op m'n tenen loop en alsof ik achterna gezeten wordt. En hoewel ik het probeer te onderdrukken of niet te laten merken, er zit gewoon onrust in me.
De enige manier om de onrust om te buigen naar rust, is op vakantie gaan.
Als mijn medereizigers mij dan tenminste nog mee willen hebben en ondertussen niet knettergek van me geworden zijn,... 😇


Reacties

Populaire blogs

Ze zijn er weer!!!

Frelons / Hoornaars

Topverkoper