Uniek
Als mijn vader nog geleefd had, zouden mijn ouders nu bijna 50 jaar getrouwd zijn geweest.
Begin 2005, 14 jaar geleden dus, overleed hij onderweg in zijn auto, aan een fatale hartstilstand en dat vind ik nog steeds het ergste wat er ooit in mijn leven gebeurd is.
Een tijdje na zijn dood ging mijn moeder een beetje opruimen, weggooien en weggeven. Zo had hij bijvoorbeeld een flinke collectie luchtjes (goh van wie zou ik het toch hebben) die werd verdeeld tussen de schoonzoons, een verzameling antiek glaswerk uit het café van zijn opa, kookboeken en koksmessen uit zijn periode dat hij bij L'Europe in Amsterdam als kok werkte en nog veel meer dat gewoon in de zak-van-Max belandde of bij de kringloop.
Maar hij had ook sieraden.
Omdat ik toen in Frankrijk woonde en dus minimaal in Nederland was, hielp mijn zusje mijn moeder met dit soort opruim klusjes en zo had zij vaak eerste keus. Wat ik overigens prima vond.
Mijn vader had een mooie gouden ring met een tijgeroog steen, die hij ooit op reis in Indonesië liet maken en die hij droeg als pinkring.
Mijn zusje draagt goud en omdat deze ring heel eigentijds was en alleen maar verkleind hoefde te worden, kreeg zij de tijgeroog ring. Vanzelfsprekend kreeg ik ook een ring, alleen er was nu geen keus meer, dus ik kreeg gewoon de ring toebedeeld die overbleef.
Het is een ring waar Elvis jaloers op zou zijn geweest. Een ring die ik nooit in zijn huidige vorm zou gaan dragen. Een ring waar dus écht iets mee moest gebeuren.
Maar, zoals met zoveel dingen, schoof ik dat lekker voor me uit. Het had geen prioriteit en m'n hoofd stond er niet naar. Tot ik van de week zomaar het gevoel kreeg dat ik daar nu eindelijk iets mee wilde. Nu had ik deze week wel meer dingen besloten, maar dit voelde direct goed. Dit moest ik nù doen.
De ring dateert uit 1970 en is speciaal voor mijn vader ontworpen. Samen met mijn moeder toog hij naar juwelier De Gouden Luifel in de Jan Evertsenstraat in Amsterdam om voor hen beiden een gouden sieraad te kopen ter gelegenheid van hun aanstaande kerkelijke huwelijk dat op 21-03-1970 gesloten zou worden. Ze waren al een tijd daarvoor getrouwd voor de wet, in verband met de woningnood in Amsterdam, want zo zouden ze eerder een woning toegewezen krijgen. Maar in die tijd was het pas "echt" als je ook voor de kerk getrouwd was, en die datum gold dan ook als hun trouwdatum.
Bij de juwelier werden zijn wensen besproken voor een ring zoals hij die graag wilde en voor mijn moeder kochten ze een gouden horloge dat ze ook nog steeds heeft. De massief gouden ring met reusachtige amethist kostte 450 gulden en is dus écht maatwerk en tevens vakwerk, want hij is dus speciaal voor hem ontworpen en gemaakt. Mijn vader heeft de ring zo'n 15 jaar met veel plezier gedragen, voornamelijk op zon- en feestdagen, tot hij en z'n vingers te dik werden, en de ring in een doosje belandde,...
Voor mij is de ring veel te groot en om eerlijk te zijn, ik vind 'm niet mooi voor mij zoals ie nu is.
Te goud, te opzichtig, te hoog. Gewoon niet mijn ding. Dus ik ging naar Joop, van Shalimar in Egmond aan Zee. De winkel waar bijna al mijn sieraden vandaan komen en waar je niet weet waar je kijken moet, zoveel mooie dingen hebben ze daar.
Ik zocht naar ringen waar ik mee kon vergelijken wat ik ongeveer wilde en besprak mijn wensen met Astrid, die op dat moment in de winkel stond en ondertussen wel weet wat er allemaal in mijn sieraden collectie zit.
Later liep Joop zelf bij mijn winkel naar binnen en bespraken we nogmaals mijn wensen, want hij zou er tenslotte mee naar zijn zilversmid gaan en mijn wensen moeten overbrengen. Voor de smid maakte hij een schets en nam hij andere ringen van mij mee, voor het bepalen van de juiste maat.
Ik had er het grootste vertrouwen in, want de steen is prachtig en eenmaal verwerkt in zilver zou er ongetwijfeld een ring uitkomen die ik mooi zou vinden.
En vandaag was het zover,...
Doordat onze trip naar La France er ook tussenin zat, duurde het uiteindelijk zo'n 7 weken eer ik weer bij Shalimar naar binnen stapte en ik stelde hoopvol de vraag: "Is mijn ring al klaar?"
Grace keek mij lachend aan: "Jaaa, allang al! Waarom kwam je niet eerder?"
Ze dook de kast in, pakte een houten kistje en haalde daar een envelopje uit waar alles in zat.
De gouden ring van mijn vader, nu zònder steen. En mijn nieuwe ring met de steen die hiervoor in de gouden ring had gezeten.
Hoewel het natuurlijk haast onmogelijk was dat er iets onooglijks uit zou komen, vond ik het toch spannend.
Maar de ring is echt prachtig geworden en ook de pasvorm is perfect.
Ik ben blij!!! Blij met mijn ring die eigenlijk voor de tweede keer uniek is.
Hier is er echt maar één van. Net zoals mijn vader 🌟
Begin 2005, 14 jaar geleden dus, overleed hij onderweg in zijn auto, aan een fatale hartstilstand en dat vind ik nog steeds het ergste wat er ooit in mijn leven gebeurd is.
Een tijdje na zijn dood ging mijn moeder een beetje opruimen, weggooien en weggeven. Zo had hij bijvoorbeeld een flinke collectie luchtjes (goh van wie zou ik het toch hebben) die werd verdeeld tussen de schoonzoons, een verzameling antiek glaswerk uit het café van zijn opa, kookboeken en koksmessen uit zijn periode dat hij bij L'Europe in Amsterdam als kok werkte en nog veel meer dat gewoon in de zak-van-Max belandde of bij de kringloop.
Maar hij had ook sieraden.
Omdat ik toen in Frankrijk woonde en dus minimaal in Nederland was, hielp mijn zusje mijn moeder met dit soort opruim klusjes en zo had zij vaak eerste keus. Wat ik overigens prima vond.
Mijn vader had een mooie gouden ring met een tijgeroog steen, die hij ooit op reis in Indonesië liet maken en die hij droeg als pinkring.
Mijn zusje draagt goud en omdat deze ring heel eigentijds was en alleen maar verkleind hoefde te worden, kreeg zij de tijgeroog ring. Vanzelfsprekend kreeg ik ook een ring, alleen er was nu geen keus meer, dus ik kreeg gewoon de ring toebedeeld die overbleef.
Het is een ring waar Elvis jaloers op zou zijn geweest. Een ring die ik nooit in zijn huidige vorm zou gaan dragen. Een ring waar dus écht iets mee moest gebeuren.
Maar, zoals met zoveel dingen, schoof ik dat lekker voor me uit. Het had geen prioriteit en m'n hoofd stond er niet naar. Tot ik van de week zomaar het gevoel kreeg dat ik daar nu eindelijk iets mee wilde. Nu had ik deze week wel meer dingen besloten, maar dit voelde direct goed. Dit moest ik nù doen.
Bij de juwelier werden zijn wensen besproken voor een ring zoals hij die graag wilde en voor mijn moeder kochten ze een gouden horloge dat ze ook nog steeds heeft. De massief gouden ring met reusachtige amethist kostte 450 gulden en is dus écht maatwerk en tevens vakwerk, want hij is dus speciaal voor hem ontworpen en gemaakt. Mijn vader heeft de ring zo'n 15 jaar met veel plezier gedragen, voornamelijk op zon- en feestdagen, tot hij en z'n vingers te dik werden, en de ring in een doosje belandde,...
Te goud, te opzichtig, te hoog. Gewoon niet mijn ding. Dus ik ging naar Joop, van Shalimar in Egmond aan Zee. De winkel waar bijna al mijn sieraden vandaan komen en waar je niet weet waar je kijken moet, zoveel mooie dingen hebben ze daar.
Ik zocht naar ringen waar ik mee kon vergelijken wat ik ongeveer wilde en besprak mijn wensen met Astrid, die op dat moment in de winkel stond en ondertussen wel weet wat er allemaal in mijn sieraden collectie zit.
Later liep Joop zelf bij mijn winkel naar binnen en bespraken we nogmaals mijn wensen, want hij zou er tenslotte mee naar zijn zilversmid gaan en mijn wensen moeten overbrengen. Voor de smid maakte hij een schets en nam hij andere ringen van mij mee, voor het bepalen van de juiste maat.
Ik had er het grootste vertrouwen in, want de steen is prachtig en eenmaal verwerkt in zilver zou er ongetwijfeld een ring uitkomen die ik mooi zou vinden.
Doordat onze trip naar La France er ook tussenin zat, duurde het uiteindelijk zo'n 7 weken eer ik weer bij Shalimar naar binnen stapte en ik stelde hoopvol de vraag: "Is mijn ring al klaar?"
Grace keek mij lachend aan: "Jaaa, allang al! Waarom kwam je niet eerder?"
Ze dook de kast in, pakte een houten kistje en haalde daar een envelopje uit waar alles in zat.
De gouden ring van mijn vader, nu zònder steen. En mijn nieuwe ring met de steen die hiervoor in de gouden ring had gezeten.
Hoewel het natuurlijk haast onmogelijk was dat er iets onooglijks uit zou komen, vond ik het toch spannend.
Maar de ring is echt prachtig geworden en ook de pasvorm is perfect.
Ik ben blij!!! Blij met mijn ring die eigenlijk voor de tweede keer uniek is.
Hier is er echt maar één van. Net zoals mijn vader 🌟
Reacties