Maaien
Hoewel het niet mijn grootste passie is, ik hou er toch van!! Écht waar :)
Het is loodzwaar, vind ik, en dodelijk vermoeiend, maar toch doe ik het altijd met plezier.
Ik zie er altijd een beetje tegenop, want het is toch een soort van "moetje" en je kan het niet negeren of uitstellen. Het moét gewoon gebeuren, en wel zo snel mogelijk.
Ik kijk naar de weersvoorspelling,... meestal al de dag of avond ervoor, kan het wel? Blijft het droog? Misschien een zonnetje zodat de ochtend dauw snel weg is? Ja, ik denk dat het gaat lukken, want het moet gewoon!! En ik kruis m'n vingers.
De volgende dag gaan de juiste kleren en m'n bergschoenen aan, m'n haar in een dotje, en gáán.
Eerst de schuur in om m'n machine te pakken, benzine bijvullen, en hoppa naar m'n eerste maaispot.
Even alles afstellen op de juiste stand en "gas" erop!!
Als de maaier vlekkeloos start kan ik beginnen. Meestal eerst het parkeerterrein, lekker vlak, recht toe, recht aan. Om er even in te komen, zeg maar.
Dan in dezelfde moeite door naar het tweede deel, het hoger liggende terrein. Nu begint de tactiek mee te spelen. Ik maai tegen de klok in, want mijn machine blaast het gemaaide gras rechts uit, dus linksom loop ik niet in m'n eigen uitstoot en maait het makkelijker.
Ondertussen, na een aantal jaar, ken ik het terrein van onder tot boven en van links naar rechts, dus heb ik m'n eigen volgorde en maai in bepaalde patronen.
In cirkels of rechthoeken, tegen de klok in, en van buiten naar binnen.
Het is haast een therapeutisch werkje.
Terwijl ik dit doe kan ik met niemand praten of communiceren, want ik beweeg constant en de maaimachine maakt een lawaai waar je bijna niet bovenuit komt.
Dus ik overdenk "in stilte" mijn zinnen en zonden, zie wat ik voor me heb en achter me laat, voor me het ongemaaide gras, en achter me mooie strakke banen. Zolang ik met m'n rechter voorwiel op de grens van gemaaid en ongemaaid blijf, gaat het goed.
Strakke banen, draaien, keren, berg op en af, gas erop en eraf, klimmen en dalen.
Of het buiten nu koud of warm is, van maaien krijg je het altijd warm. Ik wel in ieder geval.
Halverwege beland m'n bodywarmer in het gemaaide gras.
Ik vul de benzine weer bij en voordat ik aan deel 3 begin, eerst nog even de speeltuin, 3a gedoopt.
Rond de bomen, tussen de speeltoestellen en de hut door. Steentjes vliegen om m'n oren en hier zijn vervelende hellinkjes.
Dan door naar het hoogst gelegen stuk terrein. Ik moet stevig klimmen en dalen en daarmee ook de 32 kilo wegende maaimachine met me mee sleuren, want één ding is zeker, vanzelf gaat dit niet!!
Er is nog een grote mierenhoop waar ik omheen moet, en konijnen holen waar ik m'n enkels niet op moet breken. De molshopen zorgen voor een bak zand in m'n gezicht en een grote stofwolk rechts naast me. Maaien klinkt makkelijk, maar zó makkelijk is het niet.
Maar ik ben buiten, met de wind in mijn haren, alleen met mijn gedachten en ik zie het steeds frisser en groter worden om me heen. De banen worden steeds korter en de cirkels steeds kleiner.
Oh wat wordt het mooi!!
Mooi strak en wat een ruimte!! Heel bijzonder hoe een paar centimeter korter het geheel er zo anders uit laat zien!!
In zo'n 5 uur tijd heb ik ongeveer 5000 m2 gras gemaaid (zo'n halve hectare dus) en 11,5 km achter de maaier aan gelopen, en getrokken en geduwd.
Het geeft me euforie, energie en voldoening. Yesss, ik heb dit toch maar weer geflikt.
Morgen heb ik overal spierpijn, maar dat is niet erg, want er is weinig wat zo geestelijk bevrijdend werkt als grasmaaien. En gras groeit ongekend snel in deze tijd van het jaar, dus over twee of drie weken kan ik weer opnieuw beginnen 😇
Het is loodzwaar, vind ik, en dodelijk vermoeiend, maar toch doe ik het altijd met plezier.
Ik zie er altijd een beetje tegenop, want het is toch een soort van "moetje" en je kan het niet negeren of uitstellen. Het moét gewoon gebeuren, en wel zo snel mogelijk.
Ik kijk naar de weersvoorspelling,... meestal al de dag of avond ervoor, kan het wel? Blijft het droog? Misschien een zonnetje zodat de ochtend dauw snel weg is? Ja, ik denk dat het gaat lukken, want het moet gewoon!! En ik kruis m'n vingers.
De volgende dag gaan de juiste kleren en m'n bergschoenen aan, m'n haar in een dotje, en gáán.
Eerst de schuur in om m'n machine te pakken, benzine bijvullen, en hoppa naar m'n eerste maaispot.
Even alles afstellen op de juiste stand en "gas" erop!!
Als de maaier vlekkeloos start kan ik beginnen. Meestal eerst het parkeerterrein, lekker vlak, recht toe, recht aan. Om er even in te komen, zeg maar.
Dan in dezelfde moeite door naar het tweede deel, het hoger liggende terrein. Nu begint de tactiek mee te spelen. Ik maai tegen de klok in, want mijn machine blaast het gemaaide gras rechts uit, dus linksom loop ik niet in m'n eigen uitstoot en maait het makkelijker.
Ondertussen, na een aantal jaar, ken ik het terrein van onder tot boven en van links naar rechts, dus heb ik m'n eigen volgorde en maai in bepaalde patronen.
In cirkels of rechthoeken, tegen de klok in, en van buiten naar binnen.
Het is haast een therapeutisch werkje.
Terwijl ik dit doe kan ik met niemand praten of communiceren, want ik beweeg constant en de maaimachine maakt een lawaai waar je bijna niet bovenuit komt.
Dus ik overdenk "in stilte" mijn zinnen en zonden, zie wat ik voor me heb en achter me laat, voor me het ongemaaide gras, en achter me mooie strakke banen. Zolang ik met m'n rechter voorwiel op de grens van gemaaid en ongemaaid blijf, gaat het goed.
Strakke banen, draaien, keren, berg op en af, gas erop en eraf, klimmen en dalen.
Of het buiten nu koud of warm is, van maaien krijg je het altijd warm. Ik wel in ieder geval.
Halverwege beland m'n bodywarmer in het gemaaide gras.
Ik vul de benzine weer bij en voordat ik aan deel 3 begin, eerst nog even de speeltuin, 3a gedoopt.
Rond de bomen, tussen de speeltoestellen en de hut door. Steentjes vliegen om m'n oren en hier zijn vervelende hellinkjes.
Dan door naar het hoogst gelegen stuk terrein. Ik moet stevig klimmen en dalen en daarmee ook de 32 kilo wegende maaimachine met me mee sleuren, want één ding is zeker, vanzelf gaat dit niet!!
Er is nog een grote mierenhoop waar ik omheen moet, en konijnen holen waar ik m'n enkels niet op moet breken. De molshopen zorgen voor een bak zand in m'n gezicht en een grote stofwolk rechts naast me. Maaien klinkt makkelijk, maar zó makkelijk is het niet.
Maar ik ben buiten, met de wind in mijn haren, alleen met mijn gedachten en ik zie het steeds frisser en groter worden om me heen. De banen worden steeds korter en de cirkels steeds kleiner.
Oh wat wordt het mooi!!
Mooi strak en wat een ruimte!! Heel bijzonder hoe een paar centimeter korter het geheel er zo anders uit laat zien!!
In zo'n 5 uur tijd heb ik ongeveer 5000 m2 gras gemaaid (zo'n halve hectare dus) en 11,5 km achter de maaier aan gelopen, en getrokken en geduwd.
Het geeft me euforie, energie en voldoening. Yesss, ik heb dit toch maar weer geflikt.
Morgen heb ik overal spierpijn, maar dat is niet erg, want er is weinig wat zo geestelijk bevrijdend werkt als grasmaaien. En gras groeit ongekend snel in deze tijd van het jaar, dus over twee of drie weken kan ik weer opnieuw beginnen 😇
Reacties