Verloren tijd
Ziek zijn is helaas niet te plannen. Het overkomt je en het enige wat er dan nog opzit is je eraan overgeven en dan maar hopen dat je snel weer beter bent.
De afgelopen weken kan ik met gemak uit m'n agenda scheuren, want er is niets memorabels gebeurd.
Op de dag dat de meiden weer naar school moesten en ik het voornemen had om weer eens lekker aan de gang te gaan werd ik overvallen. De vorige avond was Caya niet lekker geweest, buikpijn, spugen, diarree, nouja, niet zeuren, morgen de eerste schooldag, het zullen de spanningen wel zijn. Het wekkertje ging weer om half zeven en nadat ook Xenya weer vrolijk in de schoolbus was gestapt, begon het normale leven weer. Chalet schoonmaken, afspraak met een ongediertebestrijder voor een wespennest en een hoornaarnest, nieuwe gasten ontvangen in het chalet en de kolonie, wassen, stofzuigen en aan het eind van de middag nog een afspraak met klanten van het bouwbedrijf. Ik was er klaar voor en had er weer zin in. Gaby z'n dag (en de rest van het weekend) was ook gevuld want de houtboer zou in de loop van vrijdag en zaterdag in totaal 40 stèrre (= een gestapelde kuub) haardhout brengen en dat moest wel "even" allemaal netjes weer in de daarvoor bestemde overdekte opslagplaatsen worden gestapeld.
In de loop van de middag begon m'n buik te borrelen en een paar uur later moest ik me eraan overgeven. Ik had koorts, was misselijk, had diarree en wilde nog maar één ding: naar bed.
Caya was ondertussen, nog steeds ziek, uit school gekomen en naar bed gegaan, Nina d'r dag was ook om, die lag met een vol buikje in bed, dus Xenya en mijn Lief moesten zich samen redden.
De daarop volgende dagen zijn als een roes voorbij gegaan. Zo ziek was ik nog nooit geweest. Mijn moeder was zondagavond aangekomen voor een bezoek van een week, maar jammer genoeg heb ik er weinig van kunnen genieten. Het was wel erg fijn dat zij bij kon springen, Nina verzorgen en gezellig kon doen met Xenya, die thuis was omdat de juf ging staken. Dinsdag gingen we toch maar even naar de huisarts, want er zat nog geen enkele verbetering in. We bleken inmiddels uitdroging verschijnselen te hebben en kregen een behoorlijke tas poeders en pillen mee. Tegen het weekend knapte Caya op, maar ik was nog steeds als een gompie. De dinsdag daarop nog maar weer een keer terug naar de huisarts en daar werd vastgesteld dat ik een resistente bacterie had. Ik kreeg toen maar weer een nieuwe tas met pillen, dit keer een ander soort en vanaf toen ging het beter.
Totaal ben ik 13 dagen ziek geweest en niet in staat ook maar iets te doen. Gelukkig kon mijn Lief op alle fronten inspringen. Hij kookte, was gastheer, ontving bezoek en nieuwe gasten, maakte alle gîtes en het chalet schoon, hielp de kinderen naar school en deed tussendoor ook nog zijn eigen werk.
Ik heb ondertussen de draad weer opgepakt en kan nu eindelijk beginnen aan alle plannen die ik tijdens de vakantie gemaakt heb. Zoals altijd heb ik tijd tekort, maarja, ik heb dan ook twee weken in te halen!!!
De afgelopen weken kan ik met gemak uit m'n agenda scheuren, want er is niets memorabels gebeurd.
Op de dag dat de meiden weer naar school moesten en ik het voornemen had om weer eens lekker aan de gang te gaan werd ik overvallen. De vorige avond was Caya niet lekker geweest, buikpijn, spugen, diarree, nouja, niet zeuren, morgen de eerste schooldag, het zullen de spanningen wel zijn. Het wekkertje ging weer om half zeven en nadat ook Xenya weer vrolijk in de schoolbus was gestapt, begon het normale leven weer. Chalet schoonmaken, afspraak met een ongediertebestrijder voor een wespennest en een hoornaarnest, nieuwe gasten ontvangen in het chalet en de kolonie, wassen, stofzuigen en aan het eind van de middag nog een afspraak met klanten van het bouwbedrijf. Ik was er klaar voor en had er weer zin in. Gaby z'n dag (en de rest van het weekend) was ook gevuld want de houtboer zou in de loop van vrijdag en zaterdag in totaal 40 stèrre (= een gestapelde kuub) haardhout brengen en dat moest wel "even" allemaal netjes weer in de daarvoor bestemde overdekte opslagplaatsen worden gestapeld.
In de loop van de middag begon m'n buik te borrelen en een paar uur later moest ik me eraan overgeven. Ik had koorts, was misselijk, had diarree en wilde nog maar één ding: naar bed.
Caya was ondertussen, nog steeds ziek, uit school gekomen en naar bed gegaan, Nina d'r dag was ook om, die lag met een vol buikje in bed, dus Xenya en mijn Lief moesten zich samen redden.
De daarop volgende dagen zijn als een roes voorbij gegaan. Zo ziek was ik nog nooit geweest. Mijn moeder was zondagavond aangekomen voor een bezoek van een week, maar jammer genoeg heb ik er weinig van kunnen genieten. Het was wel erg fijn dat zij bij kon springen, Nina verzorgen en gezellig kon doen met Xenya, die thuis was omdat de juf ging staken. Dinsdag gingen we toch maar even naar de huisarts, want er zat nog geen enkele verbetering in. We bleken inmiddels uitdroging verschijnselen te hebben en kregen een behoorlijke tas poeders en pillen mee. Tegen het weekend knapte Caya op, maar ik was nog steeds als een gompie. De dinsdag daarop nog maar weer een keer terug naar de huisarts en daar werd vastgesteld dat ik een resistente bacterie had. Ik kreeg toen maar weer een nieuwe tas met pillen, dit keer een ander soort en vanaf toen ging het beter.
Totaal ben ik 13 dagen ziek geweest en niet in staat ook maar iets te doen. Gelukkig kon mijn Lief op alle fronten inspringen. Hij kookte, was gastheer, ontving bezoek en nieuwe gasten, maakte alle gîtes en het chalet schoon, hielp de kinderen naar school en deed tussendoor ook nog zijn eigen werk.
Ik heb ondertussen de draad weer opgepakt en kan nu eindelijk beginnen aan alle plannen die ik tijdens de vakantie gemaakt heb. Zoals altijd heb ik tijd tekort, maarja, ik heb dan ook twee weken in te halen!!!
Reacties