C'est la vie!

Vanochtend heb ik mijn meiden uitgezwaaid. Ze zijn op schoolreisje gegaan. Niet zomaar een dagje eropuit, maar een reisje van maarliefst 3 dagen!!! In Frankrijk is het heel gewoon dat er 1x per schooljaar een schoolreisje van meerdere dagen wordt georganiseerd. In Châtel-Montagne is dat lange tijd niet gedaan. Er waren een aantal jaren waarin de schoolleiding elk jaar wisselde en waardoor er dus geen meerdaagse reis werd georganiseerd. Bijna alle kinderen zijn meegegaan. Degenen die niet mee mochten of wilden, in totaal 4, moeten donderdag en vrijdag gewoon naar school. Er is een vervangende leerkracht geregeld, de schoolbus rijdt gewoon en er wordt, zoals altijd, door de kokkin van de kantine een maaltijd geserveerd. Wat een onzin zou je zeggen, laat die 4 kids lekker thuis, dan hoeft er ook niet vervangen, gereden en gekookt te worden. Maar nee, de leerplichtambtenaar was vastberaden: School is school en daarmee uit. Anderzijds zou het natuurlijk ook een zootje worden als iedereen ma...

Bevrijdingsdag, en dus weer een vrije dag. Erg bevrijdend is het overigens niet, want iedereen komt tijd tekort. Vorige week misten we al een dag, en deze week dus ook. De agenda's puilen uit en ook logistiek gezien is het een chaos, want er moeten nu 5 dagen in 4 dagen gepropt worden. Maar, wij laten ons niet gek maken. Het is nu eenmaal zo, en weer zo'n lang weekend is natuurlijk heel erg lekker!!! Tijd om thuis maar weer eens hard aan de slag te gaan. We leggen de laatste hand aan de openlucht showroom van Vivre Dehors en daarna wijden we het grillchalet officieel in. De tuin en dan vooral het onkruid schreeuwt om aandacht en omdat ik zo enthousiast sla- en tomatenplantjes heb gekocht, zal ik ze toch ook moeten planten. Mijn lief is zo lief om de kas even grof voor me om te spitten, maar daarna is 'ie helemaal van mij en mag ik onkruid en verdorde gewassen van vorig jaar verwijderen, bemesten, de nieuwe plantjes planten en natuurlijk sproeien. Zo'n twee uur later he...

Het is mei en dus dé maand van de nationale feestdagen. Dit jaar is slechts één weekend een weekend van 2 dagen deze maand, alle andere weekenden zitten vast aan een feestdag of een "pont". Vandaag is het "Fête du travail" en wordt er niet gewerkt. Van oorsprong werd 1 mei gevierd om de meimaand in te luiden en is het een lentefeest. In 1817 komt daar verandering in als in Engeland Robert Owen ervoor pleit om de 8-urige werkdag in te voeren. Volgens hem maakte de modernisering het mogelijk het werk beter te organiseren en was het daarom niet meer noodzakelijk meer dan 8 uur per dag te werken. In 1864 waaide dit idee over naar Amerika en in 1884 werd er, na een langdurige staking, een resolutie aangenomen die stelde dat vanaf 1 mei 1886 de 8-urige werkdag zou worden ingevoerd. 1 mei was in Noord-Amerika al langer bekend als "Moving Day", de dag waarop arbeidscontracten werden aangegaan of verlengd en huurcontracten werden aangegaan of verlengd voor de ar...

Het was een kleine domper afgelopen zaterdag. Na 27 keer onverslagen te zijn geweest, sloeg het noodlot tijdens de 28ste wedstrijd toe en moest AZ met een kater het veld verlaten. Ze hadden verloren met 2-1. Jammer was het, écht jammer, het was natuurlijk helemaal top geweest als ze toen meteen een feestje hadden kunnen bouwen. Maar, dat konden ze gelukkig zondag doen, zonder eerst te hoeven douchen, want de mannen werden gewoon "op de bank, voor de TV" in hun goeie pak, kampioen. Hoewel ik, geboren Amsterdamse, ben opgegroeid in Alkmaar, is Gaby meer Alkmaarder dan ik, ondanks het feit dat 'ie geboren en getogen Egmond-Binner is. Het huis van zijn opa en oma staat in de Hout en zij hadden hun achtertuin zowat in het oude AZ stadion. Naast het stadion lag de drafbaan en ook die werd door de familie Swaag elke week bezocht. En zo heeft Gaby dus zijn jonge jaren, als schoffie, al schooierend in de Hout doorgebracht, terwijl ik ergens in een woonwijk in Huiswaard gewoon braa...

Hoewel het "Goede Vrijdag" was, was er niet veel goeds aan, het leek een dag zonder eind. Gaby was bezig met een dakrenovatie. 's Ochtends vroeg leek alles voorspoedig te gaan en had hij goede hoop de klus eerder klaar te hebben alsdat de werkdag lang was. Helaas, er zat toch nog het een en ander tegen en in de middag kon hij zelfs nog "even" op en neer naar Vichy omdat er pannen te kort waren. Ik was ook naar Vichy. De meiden hadden nieuwe kleding en schoenen nodig en daarna zouden we nog boodschappen doen. Wel, dat klinkt heel normaal, maar met 2 meiden waarvan er 1 al lekker begint te puberen is dat geen simpele opgave. Na 3 schoenen winkels, waarvan we er 2 zelfs 2 keer hebben bezocht konden we de schoenen doorhalen op ons lijstje. Missie volbracht. Door naar een kledingwinkel. Aangezien mijn Hollandse meiden nou niet bepaald de Franse kledingmaat hebben die bij hun leeftijd of lengte past, moest alles ook gepast worden. Terwijl ik voor de één in de rekken a...

De kinderen hebben weer vakantie. Een NLse vriendin vroeg laatst: "Gaan jouw kinderen eigenlijk nog wel naar school? Het lijkt wel of ze altijd vakantie hebben!" Tja, dat gevoel heb ik soms ook. Na de kerstvakantie van 2 weken gingen ze 5 weken naar school, toen hadden we weer 2 weken vrij, en nu, na 6 weken school, hebben ze weer 2 weken vrij. Gelukkig is het mooi weer. Ze kunnen volop buiten spelen, maar zelfs dat gaat op den duur vervelen. Dus worden er vriendjes gebeld, met z'n vieren is het altijd leuker als met z'n tweeën. Er kwam een man uit een naburig buurtschapje langs met de vraag of iemand zijn hondje en twee ezeltjes hadden gezien, ze waren weggelopen. De vraag was een beetje vreemd vond ik, maar voor de kinderen was dit een geweldige uitdaging. "Mam, mogen we helpen zoeken?" Okee, het mocht, met de restricties dat ze binnen een half uur weer terug moesten zijn, ze niet ver weg mochten gaan, ze mijn mobiel meenamen voor je-weet-maar-nooit en dat...

Te vaak denk ik: nu even niet, eerst nog even dit, straks, geen tijd, telefoon, onverwacht bezoek en ga zo maar door. Maar, soms moet je er gewoon even de tijd voor nemen of er tijd voor maken. Alles aan de kant, deur op slot, hond en telefoon mee. Het is goed voor de gezondheid en het hoofd. Even alles loslaten, de natuur in je opsnuiven en genieten van het groen waar we middenin leven. Tijd voor een wandeling!!! Zo trok ik afgelopen donderdag de wandelschoenen aan voor een tocht naar La Cascade de la Pisserotte . Mijn moeder was er en die is dol op wandelen. Een dag zonder "frisse neus" komt in haar woordenboek niet voor. Omdat we niet de hele rondwandeling wilden doen (16 km/5 uur, tja zoveel tijd had ik nu ook weer niet) besloten we een gedeelte te lopen. Maarja, heen en weer terug lopen is natuurlijk niet zo leuk. We belden Rudolf van Aire Les Biefs en die had de oplossing: We zouden met de auto naar Les Biefs komen, een koppie doen en daarna zou hij zou ons naar La Cro...

De meiden gaan nu officieel met de schoolbus naar school. Eigenlijk gaan ze sinds half januari al mee met de car (op z'n Frans [kààr]). Ik was het op dat moment zo zat met een aantal personen/ouders op school en in het dorp dat ik geen zin meer had om elke dag "leuk en aardig" tegen deze mensen te moeten doen. De Conseil Générale was snel gebeld en na het invullen van wat formulieren mochten ze daags daarna meteen mee. Toen de meiden hier net naar school gingen vond ik het belangrijk voor de sociale contacten en het contact met de juffen om elke dag op school te komen. Nu heb ik contacten genoeg en met de meiden gaat het zo goed dat ik eigenlijk nooit meer voor uitleg naar de juf moet. Eigenlijk was het dus ook onzin om elke dag 20 km te rijden terwijl het allemaal gratis en veel makkelijker kan!!! Toen het nog niet officieel was moesten de meiden in- en uitstappen op Charguéraud, 1,5 km bij ons vandaan. 's Ochtends gingen we met de auto en 's middags was het go...

Mijn moeder zou een weekje komen. Gezellig! "Ik kom om 14h15 aan op Clermont-Fd, wie komt me halen???" We hadden besloten gezellig samen te komen. We zouden ruim op tijd weer in Châtel-Montagne kunnen zijn om de meiden uit school te halen en zo konden we het mooi combineren met bezoeken aan diverse groothandels en de wekelijkse boodschappen. Om 13h30 ging de telefoon van Gaby, we zouden juist vanuit Vichy weg gaan en de reis voortzetten naar Clermont. "Oh, da's niet zo mooi, oké dan, nou ik hoor het wel." hoorde ik mijn lief zeggen, en hij hing weer op. "Wat is er aan de hand???" vroeg ik. "Je moeder staat nog op Schiphol, ze belt ons later over hoe en wat, zij weet ook niet wat er aan de hand is." Later volgde er nog wat sms-jes. De vlucht van A'dam naar Clermont-Fd was geannuleerd. Alle pasagiers werden in een busje gepropt, want ze hadden ondertussen al een tijdje in het vliegtuig gezeten dat aan de grond bleef staan, zonder tekst of u...

Op zondag wordt er tot een uur of één doorgewerkt. Daarna een douche, apéro en gezellig eten. Dikwijls is dat met of bij vrienden maar lekker onderuit gezakt op de bank voor de TV komt ook dikwijls voor. Maar nu is het weer zover, de voorjaars klassiekers worden weer gereden. En er is maar 1 sport waar Gaby als het even kan voor thuisblijft en dat is wielrennen. De Tour de France vind ik leuk, zeker nadat ze afgelopen zomer bij ons passeerden. (zie berichten Tour de France) Maar die grauwe voorjaarswedstrijden, in de regen, over Waalse keitjes, blubber, gladheid en valpartijen, mist en kou stralen bijna door het TV-scherm onze warme woonkamer in, nee, die kunnen mij niet zo bekoren. Daarbij komt dat ik persoonlijk niet zoveel op heb met Mart Smeets. En aangezien Mart zo'n beetje de Godfather van het wielrennen is, tettert hij dus de hele zondagmiddag door de kamer, want op de een of andere manier kun je wielrennen alleen kijken als het geluid heel hard staat. Maargoed, mijn lief v...