Kiezen

En toen werd het eindelijk 30 december, de dag dat ik de laatste bestraling kreeg. Ik had er inmiddels 21 achter de rug, en met de laatste, werd de 22x volgemaakt.
Deze keer gingen Nina en Dinand ook mee en kregen ze een rondleiding, zodat ze een beeld hadden bij waar ik elke keer naartoe geweest was en hoe het allemaal in z'n werk ging.
Nina had zich bijvoorbeeld voorgesteld dat ik elke keer als een soort tosti tussen een dubbele zonnebank geklemd lag. En Dinand vond het sowieso erg spannend om het een keer allemaal te zien.
Na afloop maakten we een strandwandeling en gingen we lekker lunchen bij Nautilus, om dit heugelijk af te sluiten.

Ik had me eigenlijk voorgenomen om daarna echt helemaal niets meer te doen, te plannen of af te spreken. Ik wilde na ruim een maand bestralingen en de druk van elke dag naar het ziekenhuis, even geen planning, geen moeten, geen tijdsdruk en vooral even los zijn van alles.
Ik was/ben hard toe aan een winterslaap, maar op de een of andere manier wil dat niet lukken. Ik wil teveel, heb nog tig to-do dingen en ben ook geen type dat alles laat verslonzen en in bed gaat liggen.

Omdat het natuurlijk ook kerstvakantie was, besloten we iets leuks te gaan doen, mijn voorgenomen winterslaap kon nog wel even wachten. Onder het motto "doe eens gek, doe eens anders" gingen we niet naar de Efteling of iets dergelijks, maar boekten we een overtocht naar Newcastle, plus een extra nachtje hotel. De kids vonden het een super leuk 3-daags uitje en we hebben het reuze naar onze zin gehad.



Hierna was de kerstvakantie voorbij en keerde de rust weer terug in huis. Mijn Lief is weer metselen, de kids gaan weer naar school, en ik,.... Ik heb nog wat dingetjes die ik écht moet doen, en heel veel dingen die ik graag wil doen. Van dat laatste komt nog even weinig terecht, maar ik hoop dat ik daar de komende weken wel tijd voor ga vinden, of op z'n minst een begin mee kan maken.

De rust keert maar heel langzaam terug in mijn lijf en mijn hoofd zit eigenlijk ook nog niet in de goede stand.
De bijwerkingen van de bestralingen werken nog door en zijn nu duidelijker aanwezig als enkele weken geleden. Mijn borst jeukt en steekt vaak gemeen en in mijn oksel en aan de zijkant van m'n borst doet het soms pijn. M'n huid is nog steeds donker gekleurd, maar gelukkig niet stuk gegaan.
Ook ben ik nog steeds moe,....
In mijn hoofd staat het ook nog niet allemaal op een rijtje. Het ene moment denk ik "yesss ik ga weer dit en dat, zoals hiervoor" en een dag later heb ik daar dan totaal de energie niet voor.

Hetgeen waar ik nu het meest mee bezig ben, buiten alle gewone beslommeringen om, is het bedenken en aanmeten van een lifestyle waar ik me happy bij voel, die ik vol kan houden en waarvan ik het gevoel heb dat die bijdraagt aan een kankervrij leven en die klopt met mijn denkwijzen, want ik ben ervan overtuigd dat kanker een waarschuwingssignaal is dat je niet moet negeren.

Vandaag stelde ik me voor als een soort van hekkensluiter.
Ik had immers een afspraak bij de oncoloog om mijn keuzes kenbaar te maken.
Ik kies ervoor om geen hormoontherapie en geen chemotherapie te gaan gebruiken.

De keuze betreffende de hormoontherapie heb ik een tijd terug al genomen en daar blijf ik bij, hoewel de oncoloog nog steeds graag zou zien dat ik 10 jaar Tamoxifen ga slikken, ook al is de winst maar 2%. En mocht ik me na vandaag bedenken, dan wil ze het héél graag weten.
De keuze om geen chemotherapie te gaan doen, voelde eerst tegenstrijdig vanwege alle heisa die zich eromheen afgespeeld heeft, maar voelt nu goed.
Na wat ik er inmiddels allemaal over opgezocht en gelezen heb, denk ik dat chemo zelfs een slechte keus zou zijn voor mij en ben ik achteraf stiekem blij dat de "low risk" uitslag van de Mammaprint mij behoed heeft voor een verkeerde keus. Met de kennis die ik nu heb, zou ik het namelijk wel moeilijk hebben gevonden om chemo te weigeren als de Mammaprint "high risk" had uitgewezen en er dus wel op chemotherapie aangedrongen zou worden.
Heel fijn dus dat de oncoloog na de "low risk" mammaprint haar advies voor chemotherapie introk, zo hoefde ik dus niet verder te piekeren en bleef mij de zoveelste lastige keuze bespaard.

Nu mijn keuzes vandaag ook bij de oncoloog duidelijk en genoteerd zijn, ben ik dus eigenlijk "klaar".
En dat voelt het meest raar, want ik ben er voor mijn gevoel nog helemaal niet klaar mee.
Ja, de puncties en scans, de operatie, de bestralingen, de ziekenhuisbezoeken, dat is allemaal achter de rug,... Maar voor mijn gevoel begint het nu pas, want ik voel nog steeds een grote donkergrijze wolk boven mijn hoofd hangen.

Als er een rood lampje in je auto brandt, duidt dat op een probleem.
Dan kun je wel het lampje eruit halen, maar daarmee is je auto nog niet gemaakt.
En zo zie ik mijn borstkanker ook.
Het is een waarschuwing.
En als ik niets verander of aanpas, dan blijft de oorzaak bestaan en zal het dus ook weer terug komen, ooit.
Er ligt mij dus een serieuze taak te wachten.

👉 Als je niet wilt krijgen wat je kreeg, moet je niet blijven doen wat je deed 👈



Volgende blog: On my way

Reacties

Populaire blogs

Ze zijn er weer!!!

Frelons / Hoornaars

Topverkoper