Un garçon
Stiekum tel ik zo nu dan al af, want ik heb nog zo'n 12 weken te gaan omdat de geboorte bij 38 weken staat gepland. De eerste blauwe kleertjes zijn gekocht en al het roze is uitgezocht en apart gelegd. Ook het wiegje is al tevoorschijn gehaald en eigenlijk moeten we alleen de roze lamp voor een blauwe verwisselen. Deze keer gelukkig geen ingrijpende verbouwingen of andere klussen binnenshuis die gedaan moeten worden voordat de baby komt. Ik hoef me deze zomer dus alleen maar bezig te houden met uitbuiken, ons eigen gezin, het bouwbedrijf, het chalet en de 7 gîtes.
Gisteren was het weer tijd voor een bezoekje aan de "sage femme" oftewel de vroedvrouw. 10 uur stond de RDV gepland, maar we moesten vroeg de deur uit, want ik moest ook nog langs het laboratorium voor een "prise de sang" (bloedprikken) En aangezien ik me nuchter moest melden was het wel zo fijn dit voor het bezoek aan het ziekenhuis te doen. Ik zou ook de wijkverpleegkundige kunnen bellen, maar dat kost me weer extra aan reiskosten die je eerst moet betalen en later wel weer terugkrijgt, maar daar gaat een tijdje overheen. Ook vind ik het vervelend dat je via de "infirmière à domicile" de resultaten zelf moet ophalen bij de pharmacie in Le Mayet-de-Montagne, want daar kom ik niet zo vaak. En als ik naar het lab in Cusset ga, liggen ze daags erna in de brievenbus, wel zo handig dus.
Eigenlijk heel raar: de wijkverpleegkundige komt bij je omdat je afgelegen woont en niet zelf naar een lab kan, maar de resultaten moet je ophalen,..... Nouja, ik ben dus lekker naar Cusset gegaan en krijg een kopie van resulaten morgen opgestuurd!!!Na een bezoek aan het laboratorium ging ik dus door naar het ziekenhuis. Ik was deze keer ruim op tijd, maar moest nog zeker 20 minuten wachten voordat de sage femme er eindelijk was. Ze nam er uitgebreid de tijd voor en had later ook nog ruzie met haar computer en de printer. Nadat ze de recepten maar met de hand had uitgeschreven waren we weer ruim een half uur verder.
Alles was prima. Het hartje bonkte lekker, bloeddruk was keurig en verder waren er geen bijzonderheden.
De RAI (irregulaire bloedwaarde, in mijn geval anti-Kell) was de afgelopen keer negatief, maar kan ook zo weer veranderen in positief. Ik word nu gewoon definitief als RAI positief genoteerd, want men redeneert: eens RAI = altijd RAI. Toch wordt er wel elke maand speciaal bloed voor geprikt.
Natuurlijk stelde de vroedvrouw tijdens haar onderzoekjes DE vraag:" wat heb je al en wat krijg je?!" en ik gaf haar het verlossende antwoord. Het feit dat er na 3 meisjes, nu een jongetje aankomt, doet iedere Fransman/vrouw direct vervallen in euforie. Oh, oh, oh, wat zal je man blij zijn, eindelijk een jongetje, een stamhouder en ga zo maar door. Maar ook meteen daarop volgend: en wat zal 'ie het zwaar krijgen met 3 zussen. Hier had de sage femme echter meteen een oplossing voor: hierna moest er nog maar eentje bijkomen, en dan natuurlijk wel weer een jongetje!!!
Soms vraag ik me af waarom iedereen toch zo graag voor je wil regelen hoeveel kinderen je "moet" krijgen en van welk geslacht. Met 4 meisjes waren we net zo blij geweest. Maar op de één of andere manier denken een heleboel mensen daar anders over of ze geloven je gewoon niet.
Nouja, het is nu een feit, er komt een jongetje bij en dat scheelt een hoop discussie, aanwijzingen, tips, truukjes en aanmoedingen.
Nu is mijn Lief in ieders ogen helemaal het mannetje en heeft hij een super prestatie geleverd. Hahaa, en Gaby neemt al deze complimenten, grapjes, schouderklopjes en uitnodingen om dit te vieren natuurlijk met een grote glimlach aan, want ergens is 'ie natuurlijk best trots dat 't hem nu wél gelukt is!!!
Voor meer blogjes over dit onderwerp: http://bbenfrance.blogspot.com
Gisteren was het weer tijd voor een bezoekje aan de "sage femme" oftewel de vroedvrouw. 10 uur stond de RDV gepland, maar we moesten vroeg de deur uit, want ik moest ook nog langs het laboratorium voor een "prise de sang" (bloedprikken) En aangezien ik me nuchter moest melden was het wel zo fijn dit voor het bezoek aan het ziekenhuis te doen. Ik zou ook de wijkverpleegkundige kunnen bellen, maar dat kost me weer extra aan reiskosten die je eerst moet betalen en later wel weer terugkrijgt, maar daar gaat een tijdje overheen. Ook vind ik het vervelend dat je via de "infirmière à domicile" de resultaten zelf moet ophalen bij de pharmacie in Le Mayet-de-Montagne, want daar kom ik niet zo vaak. En als ik naar het lab in Cusset ga, liggen ze daags erna in de brievenbus, wel zo handig dus.
Eigenlijk heel raar: de wijkverpleegkundige komt bij je omdat je afgelegen woont en niet zelf naar een lab kan, maar de resultaten moet je ophalen,..... Nouja, ik ben dus lekker naar Cusset gegaan en krijg een kopie van resulaten morgen opgestuurd!!!Na een bezoek aan het laboratorium ging ik dus door naar het ziekenhuis. Ik was deze keer ruim op tijd, maar moest nog zeker 20 minuten wachten voordat de sage femme er eindelijk was. Ze nam er uitgebreid de tijd voor en had later ook nog ruzie met haar computer en de printer. Nadat ze de recepten maar met de hand had uitgeschreven waren we weer ruim een half uur verder.
Alles was prima. Het hartje bonkte lekker, bloeddruk was keurig en verder waren er geen bijzonderheden.
De RAI (irregulaire bloedwaarde, in mijn geval anti-Kell) was de afgelopen keer negatief, maar kan ook zo weer veranderen in positief. Ik word nu gewoon definitief als RAI positief genoteerd, want men redeneert: eens RAI = altijd RAI. Toch wordt er wel elke maand speciaal bloed voor geprikt.
Natuurlijk stelde de vroedvrouw tijdens haar onderzoekjes DE vraag:" wat heb je al en wat krijg je?!" en ik gaf haar het verlossende antwoord. Het feit dat er na 3 meisjes, nu een jongetje aankomt, doet iedere Fransman/vrouw direct vervallen in euforie. Oh, oh, oh, wat zal je man blij zijn, eindelijk een jongetje, een stamhouder en ga zo maar door. Maar ook meteen daarop volgend: en wat zal 'ie het zwaar krijgen met 3 zussen. Hier had de sage femme echter meteen een oplossing voor: hierna moest er nog maar eentje bijkomen, en dan natuurlijk wel weer een jongetje!!!
Soms vraag ik me af waarom iedereen toch zo graag voor je wil regelen hoeveel kinderen je "moet" krijgen en van welk geslacht. Met 4 meisjes waren we net zo blij geweest. Maar op de één of andere manier denken een heleboel mensen daar anders over of ze geloven je gewoon niet.
Nouja, het is nu een feit, er komt een jongetje bij en dat scheelt een hoop discussie, aanwijzingen, tips, truukjes en aanmoedingen.
Nu is mijn Lief in ieders ogen helemaal het mannetje en heeft hij een super prestatie geleverd. Hahaa, en Gaby neemt al deze complimenten, grapjes, schouderklopjes en uitnodingen om dit te vieren natuurlijk met een grote glimlach aan, want ergens is 'ie natuurlijk best trots dat 't hem nu wél gelukt is!!!
Voor meer blogjes over dit onderwerp: http://bbenfrance.blogspot.com
Reacties