Geen keus

Ietwat triest nadat we Whitney en Kenny hadden uitgezwaaid, lieten we ons op de bank ploffen. Het was even na 19h00. We aten nog een klein hapje, keken een filmpje en doken daarna ons bed in. We hadden de afgelopen dagen het werk even opzij gezet en hadden onbeschaamd vakantie gevierd. De voorgaande 3 avonden hadden we ons kussen niet voor drie uur 's nachts geroken en de laatste avond, onder het mom van: vanavond gaan we het niet zo laat maken, was het zomaar ineens half zes. We waren dwars af en een lange nacht slapen zou ons goed doen.
Rond 3 uur 's nachts ging de telefoon. Het was Whitney. De waterpomp van de auto had het begeven en zij en Kenny zaten op dat moment in een sleepwagen maar snapten niet wat de chauffeur zei, waar ze naartoe werden gebracht en wat er daarna zou gebeuren. Of ik dus ff wilde tolken. Ik was direct klaar wakker.
De telefoon werd doorgegeven en ik kreeg de chauffeur van de "service dépannage" aan de lijn. Er volgenden een aantal gesprekken, er doken nieuwe problemen op en ook daar werden weer oplossingen voor gevonden. Uiteindelijk, werd de auto naar de dichtsbijzijnde dealer gesleept en Whitney & Kenny zouden bij een hotel worden afgezet. Ze hadden geen keus, want andere opties waren er niet.
De volgende ochtend, toen het licht werd en ze zich een beetje bewust werden van waar ze waren, bleek dat de garage zich tegenover het hotel bevond. De service dépannage had Whitney & Kenny bij het Kyriad hotel gedumpt en daarna, linea recta, de Mercedes op het terrein van de dealer gelost.
Maar, wat nu??? Whitney & Kenny spraken geen Frans, dus werd ik weer ingeschakeld om te regelen, te bellen en te tolken.
Via het kantoor van de service dépannage kreeg ik het telefoonnummer van de Mercedes garage. Aangezien ze om 09h00 nog niet de telefoon van het atelier opnamen, moest ik een kwartier later weer terugbellen. Uiteindelijk kreeg ik de chef van het atelier aan de lijn en deze wist mij te vertellen dat de auto van Kennie op het parkeerterrein stond en dat ze vanmiddag wel zouden kijken wat er precies aan markeerde,.... Whitney en Kenny zijn in de loop van de ochtend maar eens poolshoogte gaan nemen bij de garage en zagen dat de chef werkplaats bezig was een offerte te maken, ze hadden er dus eerder naar kunnen kijken. Na een kwartier belde hij me op om te bevestigen dat de waterpomp stuk was en het totaalbedrag van de reparatie door te geven. Nadat ik was bijgekomen en van de beademing af was, vroeg ik hem het bedrag te specificeren. Wel, dat was dan 378 euro voor het wegslepen vanaf de autoroute, 169 euro voor het vervoeren van de auto door de garage van terrein van de "service dépannage" naar het terrein van de garage plus de "sta kosten" van 1 nacht op het terrein van de garage en de rest van de 1391 euro was voor het plaatsen van de nieuwe waterpomp, een slordige 800 euro dus. Mijn eerste gedachten waren: "ik ga ook een enteprise de dépannage beginnen!" (Later bleken Whitney en Kenny dezelfde ingeving te hebben gehad)
Nu moest ik alles nog doorbellen aan Whitney & Kenny. Ondertussen bedacht Mijn Lief allerlei mogelijkheden om geld te besparen.
Hij kon ze bijvoorbeeld met z'n auto-ambulance ophalen uit Compiegne (of all places, let wel, even boven Parijs, dus 454 km bij ons vandaan) en de auto daarna afleveren bij onze garage. Maar, klein probleem, die draaiden hun laatste dag, want zaterdag de 14de was hun eerste vakantie dag.
Toen de Mercedes dealer in Vichy gebeld, wat het daar zou kosten: 235 euro ex BTW voor de pomp en tussen de 200 en 250 euro inclusief BTW voor de manuren. We kwamen op een besparing van een kleine 300 euro, maar daar stonden natuurlijk wel weer dieselkosten van een ritje heen en weer naar Compiegne tegenover. Hoewel die weer gelijk stonden aan een hotelovernachting die dan kon worden uitbespaard, maar dan zaten Whitney en Kenny wel weer terug bij af in de Montagne Bourbonnaise, ipv 460 km vanaf Nederland. Dilemma.
Whitney zei: "Weet nie" en Kenny zei: "Ken nie woat anders bedenken?"
Helaas, er waren geen 63 andere oplossingen en wederom hadden ze geen keus.
Ik heb de chef van het atelier gebeld en hem gezegd nog even op kantoor te blijven, het was inmiddels namelijk 11h56, want Whitney & Kenny waren op weg naar hem toe om de offerte voor akkoord te tekenen. Klein detail: er moesten namelijk ook nog onderdelen besteld worden, en wel zo snel mogelijk, want dat hadden ze natuurlijk "nie" op voorraad en de auto moest wel de volgende dag klaar zijn. Ook maakte ik van de gelegenheid gebruik hem te zeggen dat ik de offerte wel erg hoog vond. In Vichy deden ze het voor ruim 300 euro minder. Zijn antwoord was een inkoppertje en had ik al verwacht: "dan moeten ze het daar laten doen". "Meneer, u weet heel goed dat ze geen keus hebben en het is gewoon heel veel geld." We namen afscheid en hingen op. Meteen daarna ging de telefoon en het was weer de chef van het atelier die toch nog even kwijt moest dat de prijs zoveel hoger was vanwege de concurrentie en de hoge uurlonen in Ile de France, rondom Parijs. Ook moest er nog een ringetje zus, een nippeltje zo, een fles dit en natuurlijk een filtertje dat, worden vervangen. En ja, dan kom je dus, tezamen met de idioot hoge sleepkosten, op bijna 1400 euro.
En wederom: je hebt geen keus. Want je sprak geen Frans, het was middenin de nacht, je MOEST van de autoroute af, ze brachten je naar de duurste garage in de buurt en je kreeg ook nog eens een kamer die de helft meer kostte alsdat ze op internet aanbieden. Je had geen tijd om te shoppen op het net, een knappe offerte aan te vragen of te kijken of het ook anders kon. Nee, typisch geval van jammerrr en bovenal, geen keus.
En als je het mij vraagt dan is dit monopoli gedrag, vriendjes politiek en pure oplichterij, maar,.... blijkbaar mag dat allemaal. Ik vind het alleen niet gek dat er steeds meer mensen zijn die de pleuris aan de Fransen hebben en dat Frankrijk geen consumentenbond kent!!!


Ps. De volgende dag was de auto klaar en nadat er afgerekend was reden Whitney en Kenny even na 14h00 Compiegne uit met het voornemen om daar nooit meer naar terug te keren.
Na ongeveer 200 km werden ze echter nog één keer op de proef gesteld: het lichtje op het dashboard ging weer branden. Whitney riep: "dah ken nie!!!" en Kennie zei: "Weet nie". Het bleek dat dit keer de koelvloeistof gewoon bijgevuld kon worden en het niet weer met dezelfde vaart de greppel in liep. De garage had namelijk maar 1 liter koelvloeistof in het 4 liter grote reservoir gedaan,....

Reacties

Petra zei…
Hé tolkie tolkie,
Wat een verhaal weer. En wat een geld!
Je moet me nog even uitleggen dat die foto betekent. Is dit de tweelingzus van Sandra met een manspersoon? Ik kan me niet voorstellen dat het de nu wereldberoemde Whitney en Kenny zijn.
Kusz,
Petra
Sandra zei…
Hey zusseke!!!
Ja heb m gelezen, erg leuk! De foto vond ik wat minder charmant hihi......
Had je m ook aan ed gestuurd??
Ik heb m ook an hem doorgestuurd anders, en heb nog een aantal oude blogjes doorgestuurd....
Marije vind t ook leuk om ze te krijgen dus voeg haar ook ff toe.
Jolanda zei…
Hé Swaagjes,

Wat lief hè van San, dat ze zoveel ervaringen met ons wil delen. Hebben we weer wat gemeen. Pech in Frankrijk!
Inmiddels het hele verhaal gehoord en dan komen er weel veel herinneringen op.... Hadden wij jullie telefoonnummer maar gehad, die auto-ambulance had vast wel naar Vichy kunnen komen, haha.
Gelukkig kan je er na een tijdje weer om lachen en maar goed dat ze haar privé-tolk binnen bereik had!
Groetjes
Jolanda (Huizen)

Populaire blogs

Ze zijn er weer!!!

Frelons / Hoornaars

Topverkoper