The Real Life
Je gaat net naar het collége en het leven is één groot mooi feest. Tis natuurlijk wel ff wennen, maar je slaat je er prima doorheen. Elke ochtend om 6h30 je bed uit, want je moet om 7h30 klaarstaan voor de schoolbus. Tegen zessen kom je weer thuis met een volle tas en een agenda vol huiswerk.
En dan is het je verjaardag en word je 12 jaar,....
De dag begint zoals elke andere dag, je staat op en gaat braaf naar school. In de schoolbus bedenkt een andere tiener dat het best wel leuk kan zijn om een halte eerder, bij een andere school uit te stappen, en de laatste 800 meter te lopen.
Het was heel gezellig, drie kwebbelende meiden, slenterend over straat, op weg naar school. Tot dat ze bij school kwamen,....
De oudste van het stel was 'm snel gepiept, die had dit truukje al eerder gedaan, maar de twee brugpiepers werden à la minute door de principale (klasseleider) in de kladden gegrepen en mochten meteen mee naar zijn bureau. Daar kregen ze hevig op hun donder en tevens de mededeling dat hun ouders ook op de hoogte zouden worden gesteld.
En daar sta je dan, als verse 12 jarige, de tranen branden in je ogen en je hebt er toch wel een beetje buikpijn van. 's Middags ben je vrij en je ouders komen je ophalen, het is immers je verjaardag en jullie gaan gezellig ergens lunchen.
Nog voordat je het schoolplein af bent zeg je tegen je vader: "Ik zal het je maar meteen vertellen,...." Stiekum ben je wel blij dat ze je vader niet kennen op school, want als je moeder je had opgehaald, had de principale haar herkent en had je waarschijnlijk wéér op zijn kantoor gezeten. Met een bibberlip komt het verhaal eruit. Gelukkig is je vader niet boos. Eigenlijk moet hij heel hard lachen en daarna komen alle verhalen over hoe vaak hij wel niet bij de directeur heeft gezeten vroeger. Zo vaak zelfs, dat 'ie aan het eind van het schooljaar zelfs koffie mocht halen voor de directeur en dan een extra muntje meekreeg om voor zichzelf ook een bakkie te kunnen halen.
Nee, ook al is het leven heel leuk en valt school best wel mee, voorlopig heeft onze 12-jarige haar lesje wel geleerd en gaat ze weer gewoon met de bus tot aan haar eigen school.
En dan is het je verjaardag en word je 12 jaar,....
De dag begint zoals elke andere dag, je staat op en gaat braaf naar school. In de schoolbus bedenkt een andere tiener dat het best wel leuk kan zijn om een halte eerder, bij een andere school uit te stappen, en de laatste 800 meter te lopen.
Het was heel gezellig, drie kwebbelende meiden, slenterend over straat, op weg naar school. Tot dat ze bij school kwamen,....
De oudste van het stel was 'm snel gepiept, die had dit truukje al eerder gedaan, maar de twee brugpiepers werden à la minute door de principale (klasseleider) in de kladden gegrepen en mochten meteen mee naar zijn bureau. Daar kregen ze hevig op hun donder en tevens de mededeling dat hun ouders ook op de hoogte zouden worden gesteld.
En daar sta je dan, als verse 12 jarige, de tranen branden in je ogen en je hebt er toch wel een beetje buikpijn van. 's Middags ben je vrij en je ouders komen je ophalen, het is immers je verjaardag en jullie gaan gezellig ergens lunchen.
Nog voordat je het schoolplein af bent zeg je tegen je vader: "Ik zal het je maar meteen vertellen,...." Stiekum ben je wel blij dat ze je vader niet kennen op school, want als je moeder je had opgehaald, had de principale haar herkent en had je waarschijnlijk wéér op zijn kantoor gezeten. Met een bibberlip komt het verhaal eruit. Gelukkig is je vader niet boos. Eigenlijk moet hij heel hard lachen en daarna komen alle verhalen over hoe vaak hij wel niet bij de directeur heeft gezeten vroeger. Zo vaak zelfs, dat 'ie aan het eind van het schooljaar zelfs koffie mocht halen voor de directeur en dan een extra muntje meekreeg om voor zichzelf ook een bakkie te kunnen halen.
Nee, ook al is het leven heel leuk en valt school best wel mee, voorlopig heeft onze 12-jarige haar lesje wel geleerd en gaat ze weer gewoon met de bus tot aan haar eigen school.
Reacties