C'est la vie!

Het was een kleine domper afgelopen zaterdag. Na 27 keer onverslagen te zijn geweest, sloeg het noodlot tijdens de 28ste wedstrijd toe en moest AZ met een kater het veld verlaten. Ze hadden verloren met 2-1. Jammer was het, écht jammer, het was natuurlijk helemaal top geweest als ze toen meteen een feestje hadden kunnen bouwen. Maar, dat konden ze gelukkig zondag doen, zonder eerst te hoeven douchen, want de mannen werden gewoon "op de bank, voor de TV" in hun goeie pak, kampioen. Hoewel ik, geboren Amsterdamse, ben opgegroeid in Alkmaar, is Gaby meer Alkmaarder dan ik, ondanks het feit dat 'ie geboren en getogen Egmond-Binner is. Het huis van zijn opa en oma staat in de Hout en zij hadden hun achtertuin zowat in het oude AZ stadion. Naast het stadion lag de drafbaan en ook die werd door de familie Swaag elke week bezocht. En zo heeft Gaby dus zijn jonge jaren, als schoffie, al schooierend in de Hout doorgebracht, terwijl ik ergens in een woonwijk in Huiswaard gewoon braa

Hoewel het "Goede Vrijdag" was, was er niet veel goeds aan, het leek een dag zonder eind. Gaby was bezig met een dakrenovatie. 's Ochtends vroeg leek alles voorspoedig te gaan en had hij goede hoop de klus eerder klaar te hebben alsdat de werkdag lang was. Helaas, er zat toch nog het een en ander tegen en in de middag kon hij zelfs nog "even" op en neer naar Vichy omdat er pannen te kort waren. Ik was ook naar Vichy. De meiden hadden nieuwe kleding en schoenen nodig en daarna zouden we nog boodschappen doen. Wel, dat klinkt heel normaal, maar met 2 meiden waarvan er 1 al lekker begint te puberen is dat geen simpele opgave. Na 3 schoenen winkels, waarvan we er 2 zelfs 2 keer hebben bezocht konden we de schoenen doorhalen op ons lijstje. Missie volbracht. Door naar een kledingwinkel. Aangezien mijn Hollandse meiden nou niet bepaald de Franse kledingmaat hebben die bij hun leeftijd of lengte past, moest alles ook gepast worden. Terwijl ik voor de één in de rekken a

De kinderen hebben weer vakantie. Een NLse vriendin vroeg laatst: "Gaan jouw kinderen eigenlijk nog wel naar school? Het lijkt wel of ze altijd vakantie hebben!" Tja, dat gevoel heb ik soms ook. Na de kerstvakantie van 2 weken gingen ze 5 weken naar school, toen hadden we weer 2 weken vrij, en nu, na 6 weken school, hebben ze weer 2 weken vrij. Gelukkig is het mooi weer. Ze kunnen volop buiten spelen, maar zelfs dat gaat op den duur vervelen. Dus worden er vriendjes gebeld, met z'n vieren is het altijd leuker als met z'n tweeën. Er kwam een man uit een naburig buurtschapje langs met de vraag of iemand zijn hondje en twee ezeltjes hadden gezien, ze waren weggelopen. De vraag was een beetje vreemd vond ik, maar voor de kinderen was dit een geweldige uitdaging. "Mam, mogen we helpen zoeken?" Okee, het mocht, met de restricties dat ze binnen een half uur weer terug moesten zijn, ze niet ver weg mochten gaan, ze mijn mobiel meenamen voor je-weet-maar-nooit en dat

Te vaak denk ik: nu even niet, eerst nog even dit, straks, geen tijd, telefoon, onverwacht bezoek en ga zo maar door. Maar, soms moet je er gewoon even de tijd voor nemen of er tijd voor maken. Alles aan de kant, deur op slot, hond en telefoon mee. Het is goed voor de gezondheid en het hoofd. Even alles loslaten, de natuur in je opsnuiven en genieten van het groen waar we middenin leven. Tijd voor een wandeling!!! Zo trok ik afgelopen donderdag de wandelschoenen aan voor een tocht naar La Cascade de la Pisserotte . Mijn moeder was er en die is dol op wandelen. Een dag zonder "frisse neus" komt in haar woordenboek niet voor. Omdat we niet de hele rondwandeling wilden doen (16 km/5 uur, tja zoveel tijd had ik nu ook weer niet) besloten we een gedeelte te lopen. Maarja, heen en weer terug lopen is natuurlijk niet zo leuk. We belden Rudolf van Aire Les Biefs en die had de oplossing: We zouden met de auto naar Les Biefs komen, een koppie doen en daarna zou hij zou ons naar La Cro