Ikea (4)

Inmiddels heb ik al meerdere blogs over Ikea geschreven en dit is dus het 4e blog dat als onderwerp "Ikea" heeft...
Wat zou je in hemelsnaam nu weer kunnen vertellen over Ikea, zou je misschien denken. Wel, het zal je misschien niet meer verrassen, maar ik kan overal over schrijven :) dus ook 4 keer over Ikea.

(Wil je de vorige 3 blogs over Ikea lezen? Klik hier)

Ik ben een redelijk honkvast vrouwtje.
Hoewel ik ondernemer ben en zeker niet achteruitdeins voor nieuw avontuur, blijf ik graag in mijn eigen vertrouwde omgeving. Ik doe bijna alles op de fiets en doe al mijn boodschappen in een zo klein mogelijke straal rondom mijn basis.

Ik ben veel en vaak thuis en kan me daar prima vermaken. Maar soms zijn er dingen die je niet vanuit huis kan doen en dan is eropuit gaan de enige optie om voor elkaar te krijgen wat je graag wilt.

Verrassing

En dus stapte ik vorig week in ons busje en reed ik naar Haarlem om een bezoekje te brengen aan Ikea. Omdat ik dus niet zo vaak op pad ben, ben ik ook geen snelweg held. Ik app en bel niet tijdens het rijden, word zenuwachtig als ik zonder navigatie moet rijden op onbekend terrein en vind de 100 km maatregel prima, want nu kan ik heerlijk chill op de rechterbaan blijven rijden. Ik ben geen snelheidsduivel en behoor zeker niet tot het type "pull-up en gas op de linkerbaan".

Van tevoren had ik precies uitgezocht wat ik hebben wilde en was ik er ook achter gekomen dat Ikea nog altijd idioot hoge bezorgkosten rekent, dus zat er niets anders op dan zelf naar Haarlem te rijden.

Ook had ik dit plan volledig op eigen houtje uitgedacht en had ik mijn Lief hier niets over verteld. Onder het mom van: "Verrassing!!"

Wij slapen al jaren op een bed van het type Boxspring, met 2 matrassen van 90 cm breed en ik vond dat het wel eens tijd werd voor een "topper". Een dunne matras (8 cm dik), over de huidige 2 matrassen heen. Het staat mooi, is makkelijker op te maken en je hebt geen naad meer.
En ook al is mijn bed het afgelopen half jaar mijn allerbeste vriend en een heerlijke thuishaven, een heel nieuw bed leek me ietwat overdreven, dus upgraden was een goeie optie.

Ergernis

Ikea ten tijde van corona betekent vooral veel ergernis. Tenminste, zo ervoer ik het. Niets gaat zoals het ging. Er zijn rijen zonder uitleg, onnodige opstoppingen en regels die nergens op slaan.

Zo liepen er bijvoorbeeld heel veel mensen waarvan je zou denken dat ze zichzelf tot een risicogroep zouden moeten rekenen. Mensen die van jou verwachten dat je rekening met ze houdt, maar die zelf nergens rekening mee houden. Anders waren ze wel wijs thuisgebleven. Maar dat deden ze niet.
In plaats daarvan liepen ze mij voor de voeten in Ikea.

Doolhof vol oudjes

Als eerste waren de toiletten op de begane grond niet toegankelijk en moest ik vlak na aankomst onnodig het pand doorkruisen op zoek naar de toiletten op de eerste verdieping. Daarna ging ik op weg en stortte ik mezelf in het doolhof dat, zo bleek, nu maar op 1 manier te doen was. Onderweg naar de betreffende showroom afdeling om de juiste magazijn nummers te bemachtigen, was ik verplicht om de volledige showroom te doorlopen, want alle "short cuts" waren afgesloten.

Rustig drentelden alle oude van dagen van showroom naar showroom, terwijl ik alle pijlen volgde en ondertussen zigzaggend iedereen probeerde te ontwijken, die plotseling midden op de route stil bleef staan, zomaar ineens omkeerde of zonder te kijken overstak. Mijn ritje over de A9 op weg naar Ikea, was makkelijker te doen geweest...

Aangekomen in slaapkamer gebied, op de matrassen afdeling vond ik wat ik zocht, noteerde ik de gewilde nummers en sjeesde ik door naar de zelfbediening afdeling op de begane grond.

Hier was het gelukkig iets relaxter en omdat iedereen met een karretje liep was er meer afstand en werd ik tevens gedwongen om rustiger te lopen, wat voor mijn mede shoppers waarschijnlijk ook rustiger was.

Betalen bij Ikea

Mijn karretje werd voller en voller en uiteindelijk belandde ik bij de kassa.
Ik had eigenlijk alles gevonden wat op mijn lijstje stond en tussendoor heb ik nog eens extra gescreend of ik alles wat erin zat wel écht nodig had... Op de decoratie afdeling heb ik weer één en ander braaf teruggelegd, want zo erg had ik sommige dingen nu ook weer niet nodig.

Het was eigenlijk wel bijzonder dat ondanks dat je heel gedoseerd binnen werd gelaten, er bij de kassa gigantische rijen stonden.

De "1,5 meter afstand" regel werd nauwelijks nageleefd door de caissière en zonder blikken of blozen scande ze, bijna hand in hand met mij, mijn family-pas. 

Toen ze het eindbedrag noemde, besefte ik me dat sommige dingen altijd weer tegenvallen. Je hoopt toch altijd een beetje dat de schade meevalt.
Het is was dus een beetje hopen tegen beter weten in geweest.

Maar goed, dit is wat ik wilde. Wie "A" zegt, moet ook "Nus" zeggen.
(Een welbekend gezegde hier in huis)

Opstandigheid zonder kracht

Ik trok m'n knip en toverde er 200€ in briefgeld en mijn pinpas uit vandaan. 

En hier ging het mis.

De caissière ging op haar achterste benen, en ik op de mijne. Contant geld was namelijk, in corona tijd, verboden in Ikea. Dát waren namelijk de nieuwe regels. Volgens de caissière dan.

Dat het een Nederlands wettig betaalmiddel is, en dat er rondom het hele gebouw stickers tegen de ramen zitten; met alle door Ikea geaccepteerde betaalmiddelen en dat daar ook briefgeld op staat afgebeeld, deed er even niet toe.
Ze wees heel demonstratief op haar ontbrekende geldlade en zei dat ze mijn euro's niet aan kon nemen. Want dat waren de regels.
En dat ze ondertussen op slechts 40 cm afstand van mij stond, vergat ze even, denk ik....

Het liefst had ik de hele handel achtergelaten en was ik op zoek gegaan naar een manager, een chef of een andere leidinggevende. Maar ik had er even de kracht niet voor.

Ik kookte. Dat wel. En schikte me in mijn lot. Soms heb ik ook weleens géén zin in ruzie maken.

Ondertussen zag ik ook de gigantische rij achter mij, de volle loopband voor mij en mijn halfvolle boodschappenwagentje. Nu weglopen zonder dit alles, zou betekenen dat mijn hele onderneming voor niks zou zijn geweest en dat mijn middagje Ikea echt helemaal niks zou hebben opgeleverd.

En dat zou ook zonde zijn geweest.

Slikken of stikken

Er zat dus niks anders op dan mijn euro's weer op te bergen. Ik trok mijn pinpas en vertelde de caissière nogmaals dat ik het ABSOLUUT NIET EENS was met de zogenaamde nieuwe regels en dat ik "onder protest" betaalde met mijn pinpas.
Vervolgens bedacht ik: "Dan moet Dekamarkt mijn opgespaarde euro's van de week maar aanpakken", want mijn boodschappengeld ging nu op aan nieuw slaapkamergeluk.

Maar laten we even eerlijk wezen: Dit is natuurlijk wel van de zotten hè!! Dat je gewoon niet met een wettig Nederlands betaalmiddel mag betalen, 

Dat mijn (of jouw) zuurverdiende centjes gewoon niet geaccepteerd en aangepakt worden, is gewoon heel frustrerend. En uiteindelijk gaan we als makke lammeren overal maar in mee... STOM!

Tevreden
Uiteindelijk liep ik met mijn volle kar, Ikea weer uit en kon ik alles probleemloos mijn busje inschuiven. Ik reed naar huis, laadde alles uit en wist mijn buit probleemloos te verstoppen.
Dat is dan weer het voordeel van een groot huis met dito schuur. Je kan zo nu en dan zomaar iets op schuilen totdat zich het juist moment aandient om je aankoop te showen. Niet dat ik me schuldig voelde of verantwoording af moest leggen, nee, ik had dit als een soort van verrassing gepland.

De volgende dag ben ik de hele ochtend bezig geweest met de "slaapkamer make-over". 

Ik heb het hele bed van z'n plaats gehad, omgekeerd, uitgeklopt, gezogen, en voorzien van al het nieuws dat ik gekocht had. Ramen gelapt, spinrag verwijderd, plinten stofvrij gemaakt, m'n zigeuner bloemen weer opgefrist en alles spic en span gemaakt. Het koste een ochtendje inspanning en zweet dat sportschool waardig was, maar echt, ik was meer dan tevreden over het eindresultaat. 

We hebben weer een "hotel waardig" bed en slaapkamer en ik kan bevestigen dat mijn Lief ook bijzonder blij is met deze verrassing en upgrade, we hebben heerlijk geslapen 😅