Eén van ons
Op de één of andere manier gaat het tussen mij en auto's altijd verkeerd.
Tot nu toe heb ik in ieder geval nog weinig mazzel gehad.
Ik kocht eens een piepklein, maar oh zo'n mooi autootje met prachtige lichtbruine leren bekleding en een schuifdak. Het bleek een rampenbak, waar van alles aan mankeerde en wat natuurlijk verholpen moest worden, omdat ik er anders ook niks meer zou kunnen. Vlak daarna kreeg dit sjeesbakkie last van lekkage en raakte de auto totaal van de kaart. Water en elektronica gaan niet lekker samen.
Tijd om 'm weg te doen dus.
Daarna dacht ik een puike bak te hebben van Duitse degelijkheid te hebben die als bijnaam "De Ster" kreeg. Hier zou ik toch wel zeker nog 10 jaar in rond kunnen crossen?! Nou mooi niet dus.
Om de haverklap kwamen er dingetjes naar boven die niet genegeerd konden worden, dus bracht ik de Ster weer braaf bij de garage om daarna met pijn in m'n portemonnee weer verder te tuffen.
Oké, het waren geen onoverkomelijke dingen en vaak had het met onderhoud te maken of leeftijd, maar zo alles bij elkaar werd het zoveel dat het zelfs m'n boekhouder opviel dat dit toch wel erg veel kosten waren voor zo'n autootje erbij.
Omdat we zelf al dat gehannes met tweedehands auto's ook wel een beetje zat waren, dachten we een nieuwe te kopen. Alles nieuw, 5 jaar garantie, geen omkijken naar onderhoud en vooral lekker zorgeloos rijden zonder angst voor oplichtende waarschuwingslampjes of schrikwekkende piepjes.
Ik deed wat vergelijkend onderzoek op internet en had mijn ideale auto al snel gevonden.
Half januari reden we naar de meest vertegenwoordigde Mitsubishi garage in deze regio en binnen een half uurtje stonden we weer buiten, mét een offerte en de belofte dat ik de nieuwe auto binnen twee weken kon komen ophalen.
Voor mijn Ster kon ik nog wat terugkrijgen en met een stukje financiering, hier wat plus en daar wat min, leek het allemaal koek en ei.
Wij kunnen echt de makkelijkste droomklant zijn die een verkoper zich maar wensen kan, want als wij ergens naar binnen stappen, hebben we het in ons hoofd eigenlijk al gekocht.
Maar,.... zo zei mijn Lief: "Naai me niet, want dan heb je de verkeerde voor je". En om het nog even duidelijker te maken voegde hij eraan toe: "Ik heb een bloedhekel aan autoverkopers, dus je staat sowieso al 1-0 achter"
Het begon dus al gezellig, en de autoverkoper kon er wel om lachen.
Ik niet, want ik wist dat 'ie het meende.
Eén hele week was ik blij met de gedachte aan mijn nieuwe auto.
Er was wat mail verkeer over en weer en toen kwam het moment dat ik de papieren even getekend terug moest mailen. Ik pakte alle papieren die ik de week ervoor in een lade had gemieterd en las het nog eens door.
En daar ging het mis, nouja, voor de autoverkoper dan,....
Er stond iets in wat mij niet duidelijk was dus daar belde ik over op, maar ondertussen had ik ook contact met mijn Lief en die vroeg mij ook nog het een en ander over de prijs.
Al met al kwam het erop neer dat ik nog even ging Googelen, omdat ik inmiddels ook ging twijfelen. En ja hoor, met koeienletters stond op alle sites van de Mitsubishi dealer dat je € 2000,-- voorraad voordeel kreeg, maar die had ík dus niet gehad!!
Ik trok aan de bel bij de autoverkoper en stelde vast dat ik genaaid werd.
Hij deed z'n uiterste best om recht te praten wat krom was, maar links- of rechtsom, er bleef telkens een gat in de begroting zitten, in mijn nadeel wel te verstaan.
Als hij de korting gaf kon hij opeens nog maar minder als de helft voor m'n Ster teruggeven, en als ik de korting wilde moest ik m'n Ster maar zelf verkopen.
Tenslotte zei ik: Hou je Mitsubishi maar lekker, de deal gaat niet door.
Ondertussen had ik echter wel m'n Ster op Marktplaats gezet en de eerste avond belde er al een cowboy op die 'm op de donkere vrijdagavond wel even wilde komen ophalen. Toen ik vroeg hoe hij 'm dacht over te schrijven en te betalen bleef het verdacht stil. Er volgende mailtjes en biedingen van anderen, maar er zat weinig serieus volk tussen.
Totdat ik zondag eerst een bieding en later een Sms kreeg van een Arabier, vanaf hier noem ik 'm voor het gemak Barry.
Barry stuurde op mijn vraag: "Wanneer wil je komen kijken." de Sms: "Where is the location." Daarna belde hij me direct op. Hoewel we Sms-verkeer hadden in het Engels, spraken we door de telefoon Nederlands. Althans, ik sprak Nederlands en hij probeerde het. Het was echt een heel grappig gesprek. We hadden het er over dat hij wilde komen kijken, wanneer dat zou kunnen en over waar hij dan heen moest komen en hoelang hij onderweg zou zijn.
Dus ik vroeg: "Waar kom je vandaan?"
Waarop hij zei; "Uit Jemen"
Ik: "Jemen??! Nee joh, waar moet je vandaan komen?"
Hij: "Ja ik kom echt uit Jemen, ik ben asielzoeker."
Ik: "Als je voor die auto komt, kom je toch niet heel vanuit Jemen!!"
Hij: "Oh nee, ik kom uit Rotterdam."
(En misschien had ik op dit punt moeten afhaken, want ik dacht echt serieus even: OMG wat heb ik nù weer aan de hand,...)
Maar goed, ik gun iedereen alles, ben geen slecht mens en niet racistisch ingesteld, dus ik sprak af dat ik 'm zou Sms-en waar het was en hoelang het duurde vanuit Rotterdam.
De volgende dag was ik ziek dus werd er niet afgesproken. Dinsdag vroeg Barry heel attent of het al beter met me ging en we spraken af voor de volgende dag. Ik voegde er nog een Sms'je aan toe met de vraag of 'ie wel over de juiste papieren beschikte om de auto over te schrijven, maar dat had 'ie allemaal voor elkaar, zei hij.
Mooi, dacht ik, en zag geen vuiltje aan de lucht.
Uit een heel warrig, Nederlandstalig Sms bericht kon ik opmaken dat Barry woensdagmiddag tussen 2 en 3 bij mij zou zijn. Rond kwart voor drie stuurde hij een Engelstalig bericht dat hij op Amsterdam-Centraal was en mijn kant op kwam. Ik bedacht me dat Barry dan blijkbaar al vastberaden was, want je gaat toch niet heel met het openbaar vervoer vanuit Rotterdam naar Egmond-Binnen om alleen te kijken naar een auto,...
Rond vier uur stonden er opeens 3 Arabiertjes op de stoep,... Barry had van Amsterdam-Centraal opeens kunnen meerijden met een vriend van een vriend.
Na een rondje handen schudden en wat 3-talig heen en weer gepraat, Nederlands, Engels en Arabisch, wilde de vriend van de vriend van Barry (die het beste Nederlands sprak) een proefritje maken. Ik stapte naast hem in en we reden de straat op en neer.
Na nog wat meer Arabisch gepraat, draaide ze zich alle 3 naar mij toe met een brede glimlach. Het was goed, hij ging mijn auto kopen. Dus ik zei: "Oké, en nu?"
Barry had geld mee en in de gang telde en controleerde ik dat. De vriend van Barry wilde naar het toilet en ik schakelde ondertussen mijn Lief in om eerst het geld op te bergen en dan achter me aan te rijden, want ik zou ook weer terug naar huis moeten na het overschrijven.
Ondertussen griste ik een boodschappentas uit de keuken en propte ik alles wat in de vakjes van mijn auto lag in de tas. Nadat de auto leeg was en ik jas, sleutels, pasjes, overschrijvingsbewijs had, konden we gaan. Barry stapte bij mij in,....
Ter aanvulling van dit verhaal, ik zeg het eerlijk, ik kan niet zo goed omgaan met dit soort situaties. Ik vertrouw niks en niemand en word er bloednerveus van als er zomaar 3 onbekenden in m'n huis in een andere taal staan te orakelen, terwijl ik met een pak geld loop te stunten. Ik ben dan voor alles op m'n hoede en zie overal potentieel gevaar in.
Zacht uitgedrukt: ik voel me dan niet op mijn gemak.
Egmond-Binnen is nu niet bepaald het toonbeeld van een kleurrijke samensmelting van de maatschappij en ik beleef mijn meeste multiculturele momenten alleen tijdens het koken, dus ik ben ook niks gewend.
Terug naar het verhaal: Barry reed met mij mee naar Egmond aan Zee.
We waren de straat nog niet uit of hij begon tegen me te praten. In het Nederlands. Dat ging een stuk beter als door de telefoon, maar uit ervaring weet ik: telefoneren in een ander taal is moeilijker als een gewoon face-to-face gesprek.
Eerst hadden we het over de auto en toen opeens werd het gesprek persoonlijk,.....
Hij zei: "Waarom deed je net nou zo kort en afstandelijk, jij bent er toch gewoon één van ons?"
Ik vroeg heel onnozel: "Wat bedoel je?" want eigenlijk wist ik al waar dit heenging.
Hij: "Nou, hoe je eruit ziet, en je haar,... jij bent toch één van ons, dus net als wij?"
Ik: "Echt niet, ik kom uit Amsterdam"
Hij: "Nee, dat kan niet, ik geloof je niet."
Toen heb ik mijn schouders opgehaald en gezegd: "Toch is het zo."
En ondertussen reden we verder,...
Ik kijk er ondertussen niet meer gek van op, want het was echt niet de eerste keer in mijn leven dat ik de vraag gesteld kreeg of ik Turks, Portugees, Marokkaans of zigeunerin ben.
Ik kan het anderen ook niet kwalijk nemen, want ik ben niet bepaald het toonbeeld van het stereotype "Hollandse Meid".
Hierna heb ik het gesprek met Barry over een andere boeg gegooid en gevraagd of hij ook werkte, maar dat deed hij niet. Barry ging naar taalles, al 3 maanden. Ik was toch wel wat nieuwsgierig en vroeg hem hoe hij dan aan al dat geld kwam om een auto te kopen (en ondertussen was zijn kogelnieuwe iPhone 11 plus me ook al opgevallen). Hij vertelde dat hij geld kreeg om te wonen, maar ingetrokken was bij vrienden, dus zo kon hij een beetje sparen,....
Ik kan er niks aan doen, maar ik blijf het bijzonder vinden hoe dit soort dingen allemaal gaan en kunnen in de huidige maatschappij. Maarja, ik ben er dan ook niet "één van ons" 💃
Aangekomen in Derp ging de soap verder,.... Het overschrijven.
Maar daarover meer in een volgende blog, want het verhaal is tot op vandaag nog steeds niet af,....
Tot nu toe heb ik in ieder geval nog weinig mazzel gehad.
Ik kocht eens een piepklein, maar oh zo'n mooi autootje met prachtige lichtbruine leren bekleding en een schuifdak. Het bleek een rampenbak, waar van alles aan mankeerde en wat natuurlijk verholpen moest worden, omdat ik er anders ook niks meer zou kunnen. Vlak daarna kreeg dit sjeesbakkie last van lekkage en raakte de auto totaal van de kaart. Water en elektronica gaan niet lekker samen.
Tijd om 'm weg te doen dus.
Daarna dacht ik een puike bak te hebben van Duitse degelijkheid te hebben die als bijnaam "De Ster" kreeg. Hier zou ik toch wel zeker nog 10 jaar in rond kunnen crossen?! Nou mooi niet dus.
Om de haverklap kwamen er dingetjes naar boven die niet genegeerd konden worden, dus bracht ik de Ster weer braaf bij de garage om daarna met pijn in m'n portemonnee weer verder te tuffen.
Oké, het waren geen onoverkomelijke dingen en vaak had het met onderhoud te maken of leeftijd, maar zo alles bij elkaar werd het zoveel dat het zelfs m'n boekhouder opviel dat dit toch wel erg veel kosten waren voor zo'n autootje erbij.
Omdat we zelf al dat gehannes met tweedehands auto's ook wel een beetje zat waren, dachten we een nieuwe te kopen. Alles nieuw, 5 jaar garantie, geen omkijken naar onderhoud en vooral lekker zorgeloos rijden zonder angst voor oplichtende waarschuwingslampjes of schrikwekkende piepjes.
Ik deed wat vergelijkend onderzoek op internet en had mijn ideale auto al snel gevonden.
Half januari reden we naar de meest vertegenwoordigde Mitsubishi garage in deze regio en binnen een half uurtje stonden we weer buiten, mét een offerte en de belofte dat ik de nieuwe auto binnen twee weken kon komen ophalen.
Voor mijn Ster kon ik nog wat terugkrijgen en met een stukje financiering, hier wat plus en daar wat min, leek het allemaal koek en ei.
Wij kunnen echt de makkelijkste droomklant zijn die een verkoper zich maar wensen kan, want als wij ergens naar binnen stappen, hebben we het in ons hoofd eigenlijk al gekocht.
Maar,.... zo zei mijn Lief: "Naai me niet, want dan heb je de verkeerde voor je". En om het nog even duidelijker te maken voegde hij eraan toe: "Ik heb een bloedhekel aan autoverkopers, dus je staat sowieso al 1-0 achter"
Het begon dus al gezellig, en de autoverkoper kon er wel om lachen.
Ik niet, want ik wist dat 'ie het meende.
Eén hele week was ik blij met de gedachte aan mijn nieuwe auto.
Er was wat mail verkeer over en weer en toen kwam het moment dat ik de papieren even getekend terug moest mailen. Ik pakte alle papieren die ik de week ervoor in een lade had gemieterd en las het nog eens door.
En daar ging het mis, nouja, voor de autoverkoper dan,....
Er stond iets in wat mij niet duidelijk was dus daar belde ik over op, maar ondertussen had ik ook contact met mijn Lief en die vroeg mij ook nog het een en ander over de prijs.
Al met al kwam het erop neer dat ik nog even ging Googelen, omdat ik inmiddels ook ging twijfelen. En ja hoor, met koeienletters stond op alle sites van de Mitsubishi dealer dat je € 2000,-- voorraad voordeel kreeg, maar die had ík dus niet gehad!!
Ik trok aan de bel bij de autoverkoper en stelde vast dat ik genaaid werd.
Hij deed z'n uiterste best om recht te praten wat krom was, maar links- of rechtsom, er bleef telkens een gat in de begroting zitten, in mijn nadeel wel te verstaan.
Als hij de korting gaf kon hij opeens nog maar minder als de helft voor m'n Ster teruggeven, en als ik de korting wilde moest ik m'n Ster maar zelf verkopen.
Tenslotte zei ik: Hou je Mitsubishi maar lekker, de deal gaat niet door.
Ondertussen had ik echter wel m'n Ster op Marktplaats gezet en de eerste avond belde er al een cowboy op die 'm op de donkere vrijdagavond wel even wilde komen ophalen. Toen ik vroeg hoe hij 'm dacht over te schrijven en te betalen bleef het verdacht stil. Er volgende mailtjes en biedingen van anderen, maar er zat weinig serieus volk tussen.
Totdat ik zondag eerst een bieding en later een Sms kreeg van een Arabier, vanaf hier noem ik 'm voor het gemak Barry.
Barry stuurde op mijn vraag: "Wanneer wil je komen kijken." de Sms: "Where is the location." Daarna belde hij me direct op. Hoewel we Sms-verkeer hadden in het Engels, spraken we door de telefoon Nederlands. Althans, ik sprak Nederlands en hij probeerde het. Het was echt een heel grappig gesprek. We hadden het er over dat hij wilde komen kijken, wanneer dat zou kunnen en over waar hij dan heen moest komen en hoelang hij onderweg zou zijn.
Dus ik vroeg: "Waar kom je vandaan?"
Waarop hij zei; "Uit Jemen"
Ik: "Jemen??! Nee joh, waar moet je vandaan komen?"
Hij: "Ja ik kom echt uit Jemen, ik ben asielzoeker."
Ik: "Als je voor die auto komt, kom je toch niet heel vanuit Jemen!!"
Hij: "Oh nee, ik kom uit Rotterdam."
(En misschien had ik op dit punt moeten afhaken, want ik dacht echt serieus even: OMG wat heb ik nù weer aan de hand,...)
Maar goed, ik gun iedereen alles, ben geen slecht mens en niet racistisch ingesteld, dus ik sprak af dat ik 'm zou Sms-en waar het was en hoelang het duurde vanuit Rotterdam.
De volgende dag was ik ziek dus werd er niet afgesproken. Dinsdag vroeg Barry heel attent of het al beter met me ging en we spraken af voor de volgende dag. Ik voegde er nog een Sms'je aan toe met de vraag of 'ie wel over de juiste papieren beschikte om de auto over te schrijven, maar dat had 'ie allemaal voor elkaar, zei hij.
Mooi, dacht ik, en zag geen vuiltje aan de lucht.
Uit een heel warrig, Nederlandstalig Sms bericht kon ik opmaken dat Barry woensdagmiddag tussen 2 en 3 bij mij zou zijn. Rond kwart voor drie stuurde hij een Engelstalig bericht dat hij op Amsterdam-Centraal was en mijn kant op kwam. Ik bedacht me dat Barry dan blijkbaar al vastberaden was, want je gaat toch niet heel met het openbaar vervoer vanuit Rotterdam naar Egmond-Binnen om alleen te kijken naar een auto,...
Rond vier uur stonden er opeens 3 Arabiertjes op de stoep,... Barry had van Amsterdam-Centraal opeens kunnen meerijden met een vriend van een vriend.
Na een rondje handen schudden en wat 3-talig heen en weer gepraat, Nederlands, Engels en Arabisch, wilde de vriend van de vriend van Barry (die het beste Nederlands sprak) een proefritje maken. Ik stapte naast hem in en we reden de straat op en neer.
Na nog wat meer Arabisch gepraat, draaide ze zich alle 3 naar mij toe met een brede glimlach. Het was goed, hij ging mijn auto kopen. Dus ik zei: "Oké, en nu?"
Barry had geld mee en in de gang telde en controleerde ik dat. De vriend van Barry wilde naar het toilet en ik schakelde ondertussen mijn Lief in om eerst het geld op te bergen en dan achter me aan te rijden, want ik zou ook weer terug naar huis moeten na het overschrijven.
Ondertussen griste ik een boodschappentas uit de keuken en propte ik alles wat in de vakjes van mijn auto lag in de tas. Nadat de auto leeg was en ik jas, sleutels, pasjes, overschrijvingsbewijs had, konden we gaan. Barry stapte bij mij in,....
Ter aanvulling van dit verhaal, ik zeg het eerlijk, ik kan niet zo goed omgaan met dit soort situaties. Ik vertrouw niks en niemand en word er bloednerveus van als er zomaar 3 onbekenden in m'n huis in een andere taal staan te orakelen, terwijl ik met een pak geld loop te stunten. Ik ben dan voor alles op m'n hoede en zie overal potentieel gevaar in.
Zacht uitgedrukt: ik voel me dan niet op mijn gemak.
Egmond-Binnen is nu niet bepaald het toonbeeld van een kleurrijke samensmelting van de maatschappij en ik beleef mijn meeste multiculturele momenten alleen tijdens het koken, dus ik ben ook niks gewend.
Terug naar het verhaal: Barry reed met mij mee naar Egmond aan Zee.
We waren de straat nog niet uit of hij begon tegen me te praten. In het Nederlands. Dat ging een stuk beter als door de telefoon, maar uit ervaring weet ik: telefoneren in een ander taal is moeilijker als een gewoon face-to-face gesprek.
Eerst hadden we het over de auto en toen opeens werd het gesprek persoonlijk,.....
Hij zei: "Waarom deed je net nou zo kort en afstandelijk, jij bent er toch gewoon één van ons?"
Ik vroeg heel onnozel: "Wat bedoel je?" want eigenlijk wist ik al waar dit heenging.
Hij: "Nou, hoe je eruit ziet, en je haar,... jij bent toch één van ons, dus net als wij?"
Ik: "Echt niet, ik kom uit Amsterdam"
Hij: "Nee, dat kan niet, ik geloof je niet."
Toen heb ik mijn schouders opgehaald en gezegd: "Toch is het zo."
En ondertussen reden we verder,...
Ik kijk er ondertussen niet meer gek van op, want het was echt niet de eerste keer in mijn leven dat ik de vraag gesteld kreeg of ik Turks, Portugees, Marokkaans of zigeunerin ben.
Ik kan het anderen ook niet kwalijk nemen, want ik ben niet bepaald het toonbeeld van het stereotype "Hollandse Meid".
Hierna heb ik het gesprek met Barry over een andere boeg gegooid en gevraagd of hij ook werkte, maar dat deed hij niet. Barry ging naar taalles, al 3 maanden. Ik was toch wel wat nieuwsgierig en vroeg hem hoe hij dan aan al dat geld kwam om een auto te kopen (en ondertussen was zijn kogelnieuwe iPhone 11 plus me ook al opgevallen). Hij vertelde dat hij geld kreeg om te wonen, maar ingetrokken was bij vrienden, dus zo kon hij een beetje sparen,....
Ik kan er niks aan doen, maar ik blijf het bijzonder vinden hoe dit soort dingen allemaal gaan en kunnen in de huidige maatschappij. Maarja, ik ben er dan ook niet "één van ons" 💃
 |
| Even ter oriëntatie, waar Jemen nu precies ligt. |
Aangekomen in Derp ging de soap verder,.... Het overschrijven.
Maar daarover meer in een volgende blog, want het verhaal is tot op vandaag nog steeds niet af,....
Reacties