Puy du Roc

Het was in de lente van 2002 dat wij ons eerste huis in Châtel-Montagne kochten.
Sindsdien verbleven we daar om te klussen, voor vakanties, we woonden er lange tijd permanent, keerden weer terug naar Nederland en het werd weer opnieuw onze “tweede plek”. En tijdens al die tijden van klussen, vakantie en wonen, keek ik eigenlijk nooit verder om me heen, als mijn eigen gedoetje. Ik had (en heb) het altijd druk en voor zaken als wandelen en sporten maakte ik geen tijd. Aan sporten had ik écht een hekel en wandelen deden we heel sporadisch, meestal alleen als er familie op bezoek was.

Natuurlijk hoorde ik de verhalen over de meest geweldige weggetjes, boerderijtjes, uitzichten, bergen en dalen, maar verder als een simpel rondje om mijn eigen berg, kwam ik niet. Tot ruim anderhalf jaar terug,…. Ik was in Nederland inmiddels een tijdje actief aan het sporten (fietsen) en toen ik vorig jaar ook nog ging hardlopen, en in Châtel-Montagne begon met wandelen en hardlopen, begon ik de omgeving hier pas echt goed te ontdekken.

Natuurlijk ben ik alle wegen al eens gepasseerd en weet ik de meeste buurtschapjes wel bij naam, maar voornamelijk omdat ik er met m’n auto doorheen gereden was.

Eén van mijn favoriete routes vanaf onze stek op Signablin is een rondje via Puy du Roc. Het kortste rondje is 6 km en naar gelang het weer, het jaargetij, mijn conditie of hoeveel zin ik heb, kan ik dit vergroten naar bijna 10 km.

Een beetje historie: Het 7 meter hoge beeld van “Madonna met kind” net onder Puy du Roc stamt uit 1793, en is opgericht voor het eeuwfeest van de ontheiliging van de kerk van Châtel-Montagne.

De verschijning van de Maagd Maria aan twee herderskinderen in La Salette (Grenoble) in 1846 en enige tijd daarna de verschijning aan Bernadette Soubirous in Lourdes (1858) hadden tot gevolgd dat er in La Montagne Bourbonnaise erg veel werd gedaan aan “Maria verheerlijking”.

Hieruit volgde een grote toename van belangrijke heiligdommen in de open lucht zoals beelden, bidplaatsen en gedenktekens.
Alleen al in Châtel-Montagne (1 van de 14 dorpjes die tezamen La MontagneBourbonnaise vormen) zijn er in 2003, 37 plaatsen vastgelegd waar kruizen en/of beelden staan. Op slechts 2 van deze plekken ontbreekt het daadwerkelijk kruis, de sokkels bestaan nog wel. 

In 1862 wordt er op de top van Puy du Roc, op een hoogte van 637 m, een gigantisch kruis geplaatst met daaraan een gietijzeren figuur van Christus. In 1894 worden er vervolgens langs de weg naar de top nog eens 13 eenvoudige houten kruizen geplaatst, waarmee de kruisweg (calvaire) een feit is.

Mijn route:  Vanaf onze plek kan ik “achterlangs” via Billot naar de D25, die ik volg  richting Châtel-Montagne, tot aan het 16^e eeuwse huis met het torentje. Daar ga ik links omhoog en kom ik bij het pad dat leidt naar Puy du Roc (er staan daar ook bordjes) Het pad gaat echt flink stijl omhoog en rennen is nu even geen optie.

Boven aangekomen staat Maria met kind rechts van mij geduldig uit te kijken over Châtel-Montagne en haar mooie 12^e eeuwse Romaanse kerk.

Ik ga links omhoog het bospad op en volg het steile pad met rotsen, langs 11 houten kruizen. Helemaal bovenaan staat het grote kruis met de gietijzeren Christus eraan, en aan weerszijden staan de kruizen nummer 12 en 13, deze zijn een stuk groter als de voorgaande 11.

Ik rust even uit en als ik weer op adem ben gekomen daal ik hetzelfde pad weer af en sla ik nu linksaf om mijn weg te vervolgen, richting Bassinet. Het is een mooi breed bospad, dat loopt tussen bos, bomen en weiden. Bij Bassinet ga ik weer links en zo kom ik weer terug op de D25 en ben ik dus weer bijna thuis.

Een prachtige route dus!! En het zou allemaal zo mooi kunnen zijn én blijven, ware het niet dat de tand der tijd én de wensen van de huidige samenleving, ernstige sporen nalaat.

Want inmiddels is het ooit zo prachtige uitzicht en het “view panoramique” waar nog steeds de bordjes van staan, op en naar de top van Puy du Roc, volledig verdwenen.

Er is een schitterende “table d’orientation”, een plaat van email die de gehele horizon weergeeft. Elke heuveltop, dorp of vulkaan is afgebeeld en met naam benoemd. Zo weet je dus wat je ziet als je in de aangewezen richting kijkt.
Maar tegenwoordig zie je niets anders als bomen en struiken en geen spoor meer van het beloofde panorama uitzicht over de heuvels, dorpen en richting de vulkanen.

Het is echt heel jammer dat dit niet onderhouden wordt en dat de boel zo verwildert, want als je de wandeling zou maken zoals deze door de IGN wordt aangegeven, dan wil je toch op z’n minst beloond worden met een spetterend uitzicht, na alle stappen, kilometers en hoogtemeters die je hebt afgelegd om hier te komen.

Maar goed, hier zou ik nog mee kunnen leven,… Bomen en struiken zijn ook mooi, en aangezien hellingen hier dikwijls gewoon eens in de tig jaar worden kaal getrokken, zal er vast ooit weer eens een moment komen dat we kunnen genieten van het spetterende uitzicht.

Maar wat ik afgelopen week ontdekte,…..

De eerste maandag dat we hier weer waren en dat ik mijn eerste loopje deed, ging mijn route naar Puy du Roc. Halverwege het pad naar de top viel het mij op dat er steenslag was gestort (gravillon) en toen dacht ik nog: “Waarom hebben ze niet het hele pad gedaan, in plaats van de helft?!” Maar toen ik boven kwam werd het mij snel duidelijk. Er stond een paneel met daarop de aankondiging dat er werkzaamheden zouden plaatsvinden. Enkele meters verder was er al een gigantische betonplaat gestort, dus het werk was blijkbaar al begonnen. De steenslag was dus aangebracht om zwaar materieel naar boven te kunnen laten rijden.

Enkele dagen later hoorde ik van andere mensen dat er ook rood/witte linten waren gespannen en dat je niet meer helemaal naar de top op en neer kon, om de daadwerkelijke kruisweg te bewandelen. 

Afgelopen maandag ging ik er nogmaals heen en zodra ik zicht had op het beeld van Maria, zag ik dat de werkzaamheden blijkbaar in volle gang verder waren gegaan.Zo’n 30 meter links van Maria staat nu een 24 meter hoge zendmast te pronken op de betonplaat, aan weerszijden nog steeds de rood/witte linten,…

Omdat ik er rond zeven uur in de ochtend was, was er verder nog geen mens te bekennen. Ik heb de linten genegeerd en ben gewoon naar de top gegaan, waar het uitzicht nog steeds niet zo spetterend was als de bordjes beloven. Op de weg terug zag ik dat er enkele bomen zijn gekapt aan de bosrand en dat de koeien nu een stukje verderop staan te grazen. Ook zij hebben dus terrein moeten inleveren. Verbijsterd en gedesillusioneerd heb ik mijn route vervolgd. Ernstig nadenkend over hoe dit toch zo ver heeft kunnen komen.

Want ik snap het gewoon NIET!!!

Hoe is het in hemelsnaam mogelijk, in een gemeente waar alles draait om de 12e eeuwse Romaanse kerk, waar elke bouwvergunning in de dorpskern moet voldoen aan de bijna middeleeuwse eisen van Bâtiment de France, dat juist in dát dorpje, er zomaar op een historische plek met religieuze beelden en een kruisweg, een zendmast van 24 meter hoog mag worden geplaatst. HOE DAN ?!?!

Was er in heel Châtel-Montagne nou niet een andere berg waar die mast mocht of kon staan??

Wie keurt zo’n vergunning goed?? Waarom heeft er niemand geprotesteerd??

En daarbij, wie is er met deze mast geholpen??

Châtel-Montagne is nou niet bepaald een bruisend dorp dat volop in de groei zit. Met een bevolkingsdichtheid van 11,2 inwoners per vierkante kilometer, verdeeld over 36,4 km² en een gemiddelde leeftijd van grijs of kaal, denk ik niet dat hier groot verbruikers van het internet of het mobiele netwerk huizen.

Echt, ik sta voor een raadsel en vind het heel erg dat zo’n mooie plek, zo verpest is,…. 😥