Foutje!!

Tegenwoordig heeft iedereen heel wat ballen hoog te houden en veel verantwoordelijkheden.

Je gezin, je baan, je bedrijf, je sport, je lijf, je gezondheid en ga zo maar door.

Doen we het onszelf aan? Nemen we opgelegde taken of aangenomen opdrachten te serieus? Of hebben we toch ergens gewoon verplichtingen om na te komen. Aan de degenen die we trouw zworen, aan onze opdrachtgevers, werkgevers of klanten die graag willen ontvangen waar ze voor betalen, aan onszelf omdat we willen blijven wie we denken dat we zijn of willen worden, aan onze kinderen om ze de wereld en mogelijkheden te geven die we ze gunnen.

Maar wat als je op de vingers wordt getikt, of als wij iemand anders erop wijzen dat het niet ging zoals het de bedoeling was,…… Dan is er opeens niemand thuis, wordt alles afgeschoven, wordt er naar anderen gewezen en is het iedereen z’n schuld, behalve natuurlijk die van de schuldige of de verantwoordelijke.Degene die er meestal voor opdraait in de hedendaagse maatschappij is veelal Jan-met-de-pet, Jantje Modaal, oftewel Jan Lul.Nooit zal er een vooraanstaand persoon roepen: “Joehoe, ík was het hoor!!”. 

Nee, in de échte grote mensenwereld komen er eerst rapporten, commissies en onderzoeken, die natuurlijk allemaal betaald worden uit de publieke pot, en daarna wordt het óf in de doofpot gestopt, óf uit gemeenschapsgeld weer recht gebreid.

Maar wat als “de gewone man” benadeeld wordt, bedonderd, met een kluitje in het riet gestuurd, of gewoonweg niet serieus genomen, bij wie kan deze dan terecht. Want dan is er niemand die opstaat om te zeggen: “Wij fixen dat wel even voor je hoor”. Dan moet je gewoon slikken of stikken. Ondanks je dure verzekeringen, raadslieden of je eerlijke gezicht, sta je gewoon stom te kijken en overkomt het je.

Zo had ik de afgelopen twee weken een doodziek kind. Ik zat bijna 1000km verderop en kon niets doen. Ze liep af en aan tussen de huisartsenpraktijk in Egmond aan den Hoef, de huisartsenpost in Alkmaar (buiten kantooruren) en het ziekenhuis in Alkmaar.Na twee weken lang klagen over helse pijnen, en nachtelijke bezoekjes aan het ziekenhuis, werd ze doodleuk, na de zoveelste afspraak bij de huisarts, naar huis gestuurd met een duur receptje (voor eigen rekening) en de mededeling: “Je hebt vast last van verstopping”.Gelukkig heeft ze een zeer vasthoudende en niet af te poeieren schoonmoeder, die haar zaterdag in de namiddag, 48-uur nadat de dokter haar met een zoethoudertje naar huis had gestuurd, naar de huisartsenpost in Alkmaar bracht.
Ze werd direct doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar opgenomen.
Even later lag ze aan een dubbel infuus met antibiotica en bleek ze een fikse ontsteking in haar buik te hebben. Ze moest uiteindelijk 5 dagen in het ziekenhuis blijven.

Daags daarop belde ik de huisarts om verhaal te halen hoe dit nu toch zo had kunnen gebeuren.In het ziekenhuis was namelijk verteld dat deze bacterie hoogst waarschijnlijk 3 weken eerder in haar lichaam terecht was gekomen door het gebruik van onsteriele instrumenten of materiaal in de huisartsenpraktijk,……

Ik had gehoopt op medeleven en een tegemoetkoming in de onnodige kosten die waren gemaakt door hun foute diagnose, en natuurlijk doordat ze bacterie notabene bij de huisarts had opgelopen!!Maar wat ik kreeg was uiteindelijk helemaal niets. Sterker nog, de huisarts wilde niet meer met mij verder praten in verband met de AVG wet, want mijn dochter was tenslotte boven de 18.

Hij zou haar zelf nog wel bellen, en ook het ziekenhuis, want hij was totaal niet gediend van deze insinuatie. (wat hij overigens een week later nog steeds niet heeft gedaan)En ook de dame van het verzekeringskantoor die ik belde omdat ik dit wilde melden bij de rechtsbijstand verzekering, wenste mij veel geluk, want het was tot nu toe nog nooit iemand gelukt om een huisarts verantwoordelijk te stellen, want tja,….. fouten maken is menselijk. 

Maar hoe is dit in godsnaam allemaal mogelijk?! Kan iedereen dan maar gewoon van alles doen of laten en vervolgens zeggen: “Sorry, foutje” (àls ze dat al hun mond uitkrijgen) en dan ook nog eens nergens verantwoordelijk voor zijn?! Lees ik dan de verkeerde boeken of kijk ik naar films die niet stroken met de werkelijkheid?? Of is het gewoon allemaal een kwestie van poen en “wie heeft de langste”?!

Als ik naar eer en geweten een perfect paar schoenen verkoop, komt men rustig na een half jaar terug met de “klacht” dat de hakken zijn versleten of dat er een vlekje op is gekomen en eist men een gloednieuw paar, het liefst ook nog uit de nieuwste collectie.Geen fabrieksfoutje te ontdekken, en “Nee hoor, ze zijn echt niet vaak gedragen” en “Ik kom hier nooit meer als ik niet gecompenseerd wordt”, terwijl ze stampvoetend in mijn winkel staan te schreeuwen alsof ik ze “ik-weet-niet-wat” heb aangedaan.

Ik zou zoiets niet in m’n hoofd halen, maar er zijn écht mensen die dit serieus proberen en doen, en vaak kan ik dat dus niet zomaar van tafel vegen en zeggen “Sorry, foutje”. En dan is het ook nog eens niet míjn fout, als het al überhaubt iemands fout is,...

Maar een huisarts mag blijkbaar ongestraft, zonder “Sorry” te zeggen, zonder enige compensatie, zonder verantwoording te nemen, gewoon drie à vier weken van je leven vernachelen. En er is bovendien niemand die er iets aan doet of aan wil doen. 

Het is mij weer duidelijk: Trien Trut staat er dus helemaal alleen voor, en de rest van de wereld haalt z’n schouders op of steekt z’n kop in het zand,… er is tenslotte niemand doodgegaan. Foutje, volgende patiënt!! 😖