Gevonden

Het is druilerig weer. Motregen die zo nu en dan overgaat in echte regen. Het is niet koud.
Het is midi en ik zit aan tafel. Er loopt een hond langs de weg.
Even later hoor een "boink" tegen de voordeur. Dit is een bekend geluid. Als Blum vroeger op de kokosmat ging liggen, hoorden we dat ook altijd. De klopper aan de deur maakt dan een klein geluidje en de deur gaat even heen en weer in het slot.
Zou die hond die net langs de weg liep nu op mijn matje liggen? Ik ga snel kijken.
Jahoor. Daar ligt 'ie, heerlijk opgerold, z'n oogjes zijn al half toe.
Het is een jachthond, waarschijnlijk gisteren verloren of verdwaald tijdens de jacht. Hij heeft een fluoriserende halsband om.
Als mijn Lief de deur opent om zijn halsband te onderzoeken gaat hij angstig weg. We laten de deur op een kier. Hij komt weer terug en staat even later nieuwsgierig in de keuken. Ik steek m'n hand naar 'm uit en laat 'm rustig snuffelen. Nu kan ik met m'n andere hand de penning bekijken en het telefoonnummer opschrijven dat erop staat.
Ik bel het nummer en er neemt een aardige dame op. Nee, het is niet haar hond, hij is van haar zoon en ja, die heeft gisteren gejaagd. Hij woont in Roanne (42) en ik krijg het nummer van zijn portable.
De dame bedankt me uitvoering voor mijn goedheid en vraagt of we de hond even bij ons kunnen houden. Inmiddels hebben we hem aan een hondenriem aangelijnd en deze met een lus vastgemaakt aan de schanieren van het luik van de voordeur. De hond kan nu dus niet meer weglopen.
Ik bel het nummer van de zoon. Het wordt een warrig gesprek en ik moet alles wel 3x herhalen voordat hij het goed heeft opgeschreven. Vanmiddag rond vier uur komt 'ie de hond halen.
Ondertussen ligt de hond, nog steeds op de kokosmat, heerlijk te slapen. Hij is moe. Zijn baasje had me verteld dat 'ie in La Chabanne had gejaagd en was verbaasd dat de hond in Châtel-Montagne was. Hij heeft waarschijnlijk, al zoekende, meer dan 20 km afgelegd, gisteravond en vannacht en moet nu helemaal afgepeigerd zijn. Eten wil 'ie niet en dorst heeft 'ie ook niet. Ik hoop maar dat 'ie straks blij is zijn baasje weer te zien.

Elk weekend raken er vele honden zoek tijdens de jacht. Sommigen gaan zo op in het spoor dat ze volgen, dat ze niet doorhebben dat de anderen een andere kant op zijn gegaan en zo raken ze de groep kwijt. Daarna valt de avond en de nacht en dwalen ze door de bossen, op zoek naar een plek om te slapen en uit te rusten.
Over het algemeen zijn het goedaardige dieren die alleen maar geholpen willen worden. Vaak zijn ze wat schuchter en angstig, maar bovenal, moe, nat en koud.
Een jachthond heeft altijd een fluoriserende halsband om met daarop een telefoonnummer of een penning met een telefoonnumer.
Vind je een jachthond? Bel z'n baasje dan op! Die is opgelucht dat zijn hond gevonden is en zal 'm vaak zo snel mogelijk komen ophalen. Als je 'm wegjaagt, duurt zijn dwaaltocht alleen maar onnodig langer.

Reacties

Diana zei…
Aaach, dat hebben wij inderdaad ook veel gezien ja. Jachthonden die langs de weg lopen en hoopvol naar je auto kijken of je ze mee komt nemen.
En vaak ook gewone loslopende honden die hard naar je auto komen rennen als je stopt. Zouden die gewoon gedumpt zijn?

Populaire blogs

Ze zijn er weer!!!

Frelons / Hoornaars

Topverkoper