Eén jaar later...

Ik beleef deze week alsof ik weer een jaar terug in de tijd ben.
De selfie die ik exact een jaar geleden nam, in het trappenhuis op weg naar mijn oma, laat een getekend en zorgelijk gezicht zien. Mijn gevoel zei me toen al dat het niet goed zat...

Enkele dagen daarvoor had ik een knobbeltje ontdekt in mijn borst en ik had de huisarts ook al bezocht. Deze had mij doorverwezen voor een mammografie.
Ik bezocht mijn oma de dag voordat ik naar het ziekenhuis moest voor onderzoek en wist dus eigenlijk nog niets.
Behalve dan dat er een knobbeltje zat.

Mijn oma, die altijd van alles het positieve probeerde te zien en moeilijk dingen het liefst uit de weg ging, probeerde mij op te beuren en zei: "Wacht nou eerst maar af."

Ze vertelde mij dat zij ook ooit zoiets had meegemaakt, precies 44 jaar geleden, in 1975. Bij haar bleek het een goedaardige cyste te zijn en na 3 dagen ziekenhuis en een operatie had ze weer naar huis gemogen. Ze hield er een wond met 12 hechtingen aan over, recht over haar borst heen.
Ik moest er dus maar niet meer over inzitten, het zou wel loslopen, dacht zij...

De volgende dag volgenden de onderzoeken: mammografie, echo, weer terug voor nog een mammografie omdat ze twijfels hadden, en uiteindelijk een punctie. De uitslag kreeg ik de volgende dag om 17:00 uur, per telefoon.

"Mevrouw Swaag, het spijt me dit te moeten vertellen, maar u heeft borstkanker."

Bammm, en alles om mij heen leek te verdwijnen.

Ik hoorde alleen nog het suizen van mijn bloed in m'n oren, kreeg het ijskoud en wist niets meer te zeggen. Vol ongeloof keek ik mijn Lief aan, die naast me op het bed zat. Hij keek met net zoveel ongeloof naar mij terug.

De daaropvolgende 24 uur was ik in shock en nog steeds krijg ik het koud als ik denk aan dat moment en alles wat we die week meemaakten. De volgende dag werden we verwacht en kregen we uitgebreid tekst en uitleg over wat er zou gaan volgen de komende tijd.

De wereld was voor altijd veranderd in mijn beleving. 
Niets is meer zoals het was en dat gaat het ook niet meer worden.


Borstkanker, eigenlijk elke vorm van kanker, verandert je kijk op het leven en hoe je dingen beleeft. Je raakt je onbevangenheid kwijt en niets is meer vanzelfsprekend. Veel dingen kosten net even meer moeite als voorheen en sommige dingen gaan gewoon helemaal niet meer, of niet zoals ik zou willen...

En zo begon mijn andere leven. Eigenlijk mijn nieuwe leven, maar "nieuw" klinkt als leuk of spannend, en dat is het absoluut niet...

Ik probeer er wel een nieuw leven van te maken, ook al gaat dat niet van een leien dakje. Ik ben druk bezig met mijn business "Goed Geschreven", en het schrijven van mijn boek staat ook weer op mijn prioriteiten lijstje. 
Binnenkort komt er een website online waar ik nieuws over mijn schrijfproces zal delen.
Dus stay tuned ;) 🙌

 

Reacties

Populaire blogs

Ze zijn er weer!!!

Frelons / Hoornaars

Topverkoper