Het is wit met zwart en het stinkt, RaRaRa?!

Het was een heerlijke dag geweest, herfstig, licht zonnig, in de ochtend een beetje mistig en ik had lekker gewerkt. Gewassen, een vriezer ontdooid en ook nog wat administratie gedaan. Ik was voldaan en tevreden en was lekker aan het koken. Tijdens het koken, greep ik mis naar de kaas in de koelkast, dus ik moest nog even naar de kelder. Dus, buitenlicht aan, het was inmiddels al donker, en naar de kelder. Kon ik ook meteen even m'n was uit de droger halen. De kelder deur stond nog open (ivm de droger) en ik knipte in het donker het licht aan. En,... schrok ik me echt de pleuris!!! Ik deed een stap achteruit, slaakte een gil en riep daar meteen achteraan mijn Lief. Die zat ergens boven, dus kwam niet direct aanstormen, maar had me wel gehoord. Toen hij na een tweede keer roepen nog steeds niet kwam, besloot ik maar weer terug te lopen naar de keuken. In huis aangekomen kwam mijn Lief op z'n pantoffels aanlopen en keek hij mij vragend aan. "Is er iets?" En ik antwoordde, inmiddels weer heel rustig: "Er staat een bok in de kelder".

"Een bok???" "Ja, en hij stinkt als de hel!!!"
Het was niet zozeer dat een bok angstaanjagend is, maar je verwacht niet bij het aandoen van het licht dat je bijna oog in oog staat met een bok!!! Daarbij bleef de bok heerlijk rustig staan waar 'ie stond, zelfs na mijn gil, en zag hij er niet gevaarlijk uit. Gewapend met een zaklamp en m'n fototoestel togen we weer terug naar de kelder.

Hij stond er nog braaf zoals 'ie er even daarvoor ook had gestaan. Hij was vast bllij dat 'ie eindelijk een droge beschutte plek had gevonden, maar wij vonden dit niet de ideale plek voor hem. Caya en ik hielden de kelder deur open en mijn Lief liep om de tafel, die in de kelder staat, heen, om de bok vanaf de andere kant op te kunnen jagen, de kelder uit. Dit lukte en met klapperende hoefjes rende de bok de tuin in en verdween hij in het donker. Opgelost, dachten we,.... Want de de volgende dag was de bok er weer, of misschien wel nog steeds. Zodra we buiten kwamen wisten we het al, want hij verspreidde een ongelooflijke geur, die je echt overal bovenuit rook. Dinsdag heeft 'ie nog de hele dag om huis gehangen en werd 'ie dikke maatjes met Rockie, die het wel erg interessant vond. Ik belde een vriendinnetje om te vragen of zij wist wie zijn bok kwijt was, maar zij wist van niets. Ook een paar telefoontjes naar buren en boeren leverden niets op.

Mijn Lief heeft het vermoeden dat 'ie van een buurman verderop is. Deze heeft zijn huis verkocht en de volgende eigenaren willen zijn beestenboel niet overnemen. De makkelijkste "oplossing" is dus: loslaten. De bok heeft geen oormerk, dus ook geen aanwijsbare eigenaar die eventueel aansprakelijk gesteld kan worden. Dat is de campagne.
De meiden opperden of hem misschien konden houden. Het was verleidelijk geweest als het een pittig dwerggeitje was geweest, maar deze stinkbok, néé, geen denken aan!!!
Na de bok herhaaldelijk weggejaagd te hebben is 'ie uiteindelijk weggebleven. Hij is verder de berg op gegaan want van diverse buren en klasgenoten van Caya hoorden we dat 'ie daar ook was aan komen lopen. En ook dat iedereen hetzelfde zei: "Wat stinkt dat beest!!!"
De kelder heeft nog een dag of 5 naar de bok gestonken en de geitenkaas smaakte ons ineens niet meer, bij elke hap proefden we bok!!!