Eten wat de pot schaft
Onze kinderen zijn gezegend met een kantine op school. In Frankrijk is er eigenlijk op alle scholen de mogelijkheid om in een kantine te eten, maar de kwaliteiten zijn zeker niet allemaal gelijk. De grote scholen hebben vaak massale kantines waar je de "kleffe hap" aantreft, weinig variatie en een hoog vet en "flupjes" gehalte.
In Châtel-Montagne is het zo gek nog niet. Er is een kokkin, Jacqueline, in dienst van de gemeente, die elke schooldag een verse 4-gangen maaltijd kookt. Er worden 1x in de week boodschappen gedaan bij de supermarkt in een nabij gelegen dorp en er wordt gekookt volgens de "schijf van 5".
Er komen de lekkerste dingen op tafel, tenminste, dat vinden mijn kinderen, en Jacqueline vindt het ook belangrijk dat de kinderen alles leren eten en ook kennis maken met streeksproducten of traditionele Franse gerechten. Dit houdt in dat de kinderen ALLES moeten proeven en dat er ook bepaalde opvoedkundige aspecten bij komen kijken zoals bijvoorbeeld: Als je een tweede keer opschept MOET je je bord leeg eten.
Toen wij naar Frankrijk verhuisd waren en Xenya als kleutertje nog maar net naar school ging waren wij op een bepaald moment verbaasd dat ze zo keurig met mes en vork kon eten, zelf haar vlees sneed etc. Wij hadden haar dit nooit op deze manier geleerd, maar al snel bleek dat ze dit in de kantine onder de knie had gekregen.
Ik ben dus zeer te spreken over de kantine!!!
Jacqueline daar en tegen, zag het begin december even niet meer zitten. Hoewel ze met iedereen rekening probeert te houden en de kinderen die iets niet zo graag eten probeert te ontzien door ze maar een beetje op te scheppen, kwam ze nu toch echt voor een probleem te staan.
Er waren namelijk gedurende de eerste helft van het schooljaar steeds meer verzoeken van ouders gekomen dat hun kind iets niet (meer) zou mogen of zou lusten. De lijst werd steeds groter. De één lustte geen yoghurt, de ander mocht geen melk meer, er waren er die alleen nog maar mochten eten in een bepaalde volgorde, te dik, te dun en ga zo maar door.
Frankrijk, HET land van de formulieren, stempels, bewijzen en certificaten, bood de oplossing!!! Elke ouder kreeg een brief met het verzoek een medische verklaring in te leveren, indien een kind bepaalde producten, om medische redenen, niet mocht eten.
Tot op de dag van vandaag heeft Jacqueline nog geen medische verklaringen mogen ontvangen. Gelukkig maar, want dat betekent dat alle kinderen gezond genoeg zijn om alles te mogen eten. Jacqueline is ook blij, want die kan gewoon weer lekker koken, zonder zich zorgen te hoeven maken over diëten of allergieën.
In Châtel-Montagne is het zo gek nog niet. Er is een kokkin, Jacqueline, in dienst van de gemeente, die elke schooldag een verse 4-gangen maaltijd kookt. Er worden 1x in de week boodschappen gedaan bij de supermarkt in een nabij gelegen dorp en er wordt gekookt volgens de "schijf van 5".
Er komen de lekkerste dingen op tafel, tenminste, dat vinden mijn kinderen, en Jacqueline vindt het ook belangrijk dat de kinderen alles leren eten en ook kennis maken met streeksproducten of traditionele Franse gerechten. Dit houdt in dat de kinderen ALLES moeten proeven en dat er ook bepaalde opvoedkundige aspecten bij komen kijken zoals bijvoorbeeld: Als je een tweede keer opschept MOET je je bord leeg eten.
Toen wij naar Frankrijk verhuisd waren en Xenya als kleutertje nog maar net naar school ging waren wij op een bepaald moment verbaasd dat ze zo keurig met mes en vork kon eten, zelf haar vlees sneed etc. Wij hadden haar dit nooit op deze manier geleerd, maar al snel bleek dat ze dit in de kantine onder de knie had gekregen.
Ik ben dus zeer te spreken over de kantine!!!
Jacqueline daar en tegen, zag het begin december even niet meer zitten. Hoewel ze met iedereen rekening probeert te houden en de kinderen die iets niet zo graag eten probeert te ontzien door ze maar een beetje op te scheppen, kwam ze nu toch echt voor een probleem te staan.
Er waren namelijk gedurende de eerste helft van het schooljaar steeds meer verzoeken van ouders gekomen dat hun kind iets niet (meer) zou mogen of zou lusten. De lijst werd steeds groter. De één lustte geen yoghurt, de ander mocht geen melk meer, er waren er die alleen nog maar mochten eten in een bepaalde volgorde, te dik, te dun en ga zo maar door.
Frankrijk, HET land van de formulieren, stempels, bewijzen en certificaten, bood de oplossing!!! Elke ouder kreeg een brief met het verzoek een medische verklaring in te leveren, indien een kind bepaalde producten, om medische redenen, niet mocht eten.
Tot op de dag van vandaag heeft Jacqueline nog geen medische verklaringen mogen ontvangen. Gelukkig maar, want dat betekent dat alle kinderen gezond genoeg zijn om alles te mogen eten. Jacqueline is ook blij, want die kan gewoon weer lekker koken, zonder zich zorgen te hoeven maken over diëten of allergieën.
Reacties