C'est la vie!

Langzaam ben ik aan het landen en eigenlijk gaat dat best wel goed. Ik werk nog niet fulltime, maar achter de schermen ben ik erg druk met allerlei nieuwe ideeën, het inkopen van nieuwe collecties en natuurlijk ben ik ook regelmatig in de winkel. Mijn eerder voorgenomen rustperiode schuif ik steeds verder voor me uit en ik hou mezelf steeds meer voor dat ik die winterslaap helemaal niet nodig heb. Ik ben meer mezelf als ik druk ben en tijd te kort kom. Tevens ben ik ook bang dat als ik wel toegeef, dat ik dan instort of op een andere manier een klap krijg. Dus hoe gaat het dan nu "in het écht"?? Wel, ik sport weer een paar keer in de week. Helaas heb ik nog niet mijn oude conditie en uithoudingsvermogen terug zoals voor de operatie, maar zelfs na een klein griepje tussendoor, mag ik eigenlijk niet klagen. Ook gaat het met mijn bestraalde huid, bijbehorende jeuk en pijnlijke steken, steeds beter. Het begint zowaar weer op een redelijk normale borst te lijken, ook al bli...

En zo ging het verhaal verder,..... We reden naar Egmond aan Zee, om bij het PostNL punt de auto over te schrijven. Ik meldde aan de balie waar we voor kwamen en de computer werd op het juiste programma ingesteld. Ik legde de benodigde spulletjes neer en toen kwam de legitimatie van Barry tevoorschijn. Helaas, de verblijfsvergunningspas van Barry was niet bruikbaar hiervoor. Tenminste, niet bij dit loket. Wél bij de RDW in Amsterdam, maar niet hier bij dit agentschap. Er volgde discussie, over waarom niet, en waarom anderen dan wel, en hoe het dan wel moest en waar dat dan moest. De discussie ging tussen de medewerkers van de balie, mij en Barry en zijn vrienden. Het werd een kleurrijke tweetalige discussie waar op het eind niemand meer iets aan vast kon knopen. De vriend van Barry probeerde het ook nog maar eens, met zijn verblijfsvergunningspas wat natuurlijk ook niet ging want die was hetzelfde als van Barry. Toen met zijn rijbewijs, maar dat was geen Nederlands rijbewijs en ...

Op de één of andere manier gaat het tussen mij en auto's altijd verkeerd. Tot nu toe heb ik in ieder geval nog weinig mazzel gehad. Ik kocht eens een piepklein, maar oh zo'n mooi autootje met prachtige lichtbruine leren bekleding en een schuifdak. Het bleek een rampenbak, waar van alles aan mankeerde en wat natuurlijk verholpen moest worden, omdat ik er anders ook niks meer zou kunnen. Vlak daarna kreeg dit sjeesbakkie last van lekkage en raakte de auto totaal van de kaart. Water en elektronica gaan niet lekker samen. Tijd om 'm weg te doen dus. Daarna dacht ik een puike bak te hebben van Duitse degelijkheid te hebben die als bijnaam "De Ster" kreeg. Hier zou ik toch wel zeker nog 10 jaar in rond kunnen crossen?! Nou mooi niet dus. Om de haverklap kwamen er dingetjes naar boven die niet genegeerd konden worden, dus bracht ik de Ster weer braaf bij de garage om daarna met pijn in m'n portemonnee weer verder te tuffen. Oké, het waren geen onoverkomelijke...

Afgelopen zaterdag gingen we naar de Stereophonics die speelden in Afas Live te Amsterdam. Een geweldige band die ik al 20 jaar volg en fan van ben en waar ik al menig ander in meegetrokken heb. Sommige nummers hebben een heftig "doe je haar met een gitaar" gehalte, maar over het algemeen zijn het echte "Welsh good guys", maken ze heerlijke muziek en zijn frontman Kelly Jones en gitarist Adam Zindani de "mooi-boys" van de band. Zaterdag 1 februari was dé dag, maar er was een periode dat ik serieus vreesde dat ik niet heen kon gaan, in verband met de toen nog in optie zijnde chemotherapie. Op het moment dat ik van Ticketmaster het mailtje ontving dat de Stereophonics naar Nederland zouden komen, zat ik met vriendin Helga in het ziekenhuis te bekomen van een vreselijke punctie. Ik las het bericht aan haar voor (zij is namelijk door mij ook fan geworden) en zo besloten we dat we samen heen zouden gaan. Dat "samen" werd uiteindelijk een clubje v...