C'est la vie!

Elk jaar rond deze tijd is het wel een keertje raak. Al vaker heb ik geroepen "hier zou ik een blogje over moeten schrijven" maar het was er nog niet van gekomen. Maar nu klim ik dan toch maar in de pen. Eindelijk, het is mooi weer!!! Na zo'n drie weken regen, kou, ellende, mist en de kachel aan, kan de deur weer open, schijnt de zon en ziet alles er een stuk beter uit. De keukendeur stond open en ik hoorde een auto stoppen. Eén blik door het raam en ik zag dat het een auto met Nederlands kenteken was. Ik stapte op mijn stoepje en de man die zijn auto (levensgevaarlijk) met knipperende alarmlichtjes op de weg liet staan, stapte uit en zei: "Bonjour." Ik zei: "Goede morgen!" En hij was blij verrast. "Oh, spreekt u Nederlands, dat maakt het een stuk makkelijker!!! Ik ben van de firma Swiss St.Moritz en ik ben op weg naar het vliegveld in Lyon. Ik kom van een beurs af en de pannen-, bestek- en messensets die ik nog niet verkocht heb kan ik niet alle...

Ons wagenpark was aan uitdunning toe. Met 7 auto's op het pad en de werf, waarvan er 6 rijden, werd het toch wel wat vol. En zeg nou zelf, als er maar twee mensen met een rijbewijs zijn, is deze bezetting toch wel wat aan de ruime kant. Tijd voor wat advertenties op een paar Franse advertentie sites. De telefoon stond een tijdje roodgloeiend en we kregen ook zeer aparte aanbiedingen, zoals onder andere het mailtje waarin men voorstelde om de aangeboden auto om te ruilen voor een VW Golf. Daar zijn we maar niet op ingegaan. Ook alle aanbiedingen die afkomstig waren uit Ivoorkust, met vreemde namen, krakkemikkig Frans of bizarre e-mail adressen werden gewist. Uiteindelijk kregen we ook een paar kijkers en afgelopen week keerde het lot en werden de kijkers kopers!!! Op één dag verkochten we twee auto's tegelijk. 's Ochtends kwam er een Marokkaanse familie kijken voor de ene auto, maar namen ze uiteindelijk de auto die zelfs nog niet eens op internet was gezet en 's midda...

Nieuwe lente, nieuwe kansen! Deze week is mauwerd nr. 7 bij ons ingetrokken. Nadat recordhouder Oscar ons afgelopen zomer had verlaten door zich dood te laten rijden, bleef Blèkkie over. Maar na een bezoekje aan NL in oktober, bleek Blèkkie spoorloos en hebben we hem nooit meer terug gevonden. De hele winter waren we zonder "poezenbeesten" en namen de muizen weer de overhand. Een vriendinnetje heeft 'm gevonden in de groententuin, waar 'ie zielig zat te mauwen, zonder moeder en helemaal alleen. Wellicht ergens de dood ontsprongen. Hij was toen waarschijnlijk een week of 4. Nu zijn we 3 weken verder en sinds 2 dagen is 'ie, keurig opgevoed en zindelijk, bij ons. We hebben 'm Rockie gedoopt. Over een week of twee krijgt 'ie er nog een maatje bij, want bij een bevriende boer had ik, voordat we Rockie kregen, al een bestelling lopen. Zo kunnen we er voorlopig weer even tegenaan, hoop ik, en zijn we binnenkort weer verlost van de muizen.